Jeugdtrauma werkt door.

Ik mocht dit boek lezen voor de boekenreizigers.

Is er een nieuwe serie rondom een nieuw personage geboren? Dit is deel 2 na het verhaal ‘Schim in de nacht’ rondom Erin den Donder.

De cover is grimmig. Het vervallen houten huis met de verwaarloosde akkers lijkt in nevelen gehuld. Er voor de waterput die een prominente plaats inneemt in het verhaal. De onheilspellende wolken erboven en dan de titel met hoofdletters en uitroepteken. Het roept om opgepakt en gelezen te worden.

Het verhaal start met een proloog, die je meteen alert maakt. Aansluitend zijn de hoofdstukken onderverdeeld in Erin de Donder een 34e jarige hoofdinspecteur; waarbij we haar Freerunner buddy Kerem leren kennen en eveneens ook haar collega’s Vince Diallio, Frances, Leen, Moniek (haar baas) en Kate (forensisch patholoog). Afwisselend zijn er hoofdstukken over ‘Ik’; de dader en als laatste personage maken we kennis met Stefanie van Durme; een 34e jarige moeder van Stig en getrouwd met Jannik van Durme (hij is luchtverkeersleider).

Voldoende ingrediënten om er een prachtig, spannend verhaal van te maken, wat Sterre dan ook precies doet. Door de afwisseling van de personages steeds om het hoofdstuk, blijft de vaart in het verhaal zitten en wil je doorlezen omdat het soms ook met een kleine cliffhanger eindigt. Het maakt je nieuwsgierig wie die ‘Ik’ is en hoe dat zich verhoudt tot Erin en Stefanie. Regelmatig zijn er flashbacks, waardoor je als lezer steeds meer een tipje van de sluier kan ontwarrelen. Echt tot het laatste eind van het verhaal blijft het spannend welke kant het op gaat en wie de dader is. Er zijn niet echt plotwendingen meer verdachten en je vind gewoon geen aandachtspunten van zou die of toch de dader zijn. De uitwerking is subliem gevonden, netjes uitgewerkt zonder losse eindjes achter te laten. Natuurlijk ben je nieuwsgierig wat er verder met Erin gebeurd, maar dat blijft voor een hopelijk volgend deel.

Vooral het thema wat een jeugdtrauma met een mens doet, toen en nu is zo goed neergezet.