Verrassende wendingen

Let op! Deze recensie bevat spoilers van het eerste boek!

Het eerste boek eindigde met een hartverscheurende cliffhanger. Waar we gaandeweg in het verhaal alle hoop kregen dat Ruby en James een gelukkig einde zouden kennen, werd dit in één klap weggevaagd.

Natuurlijk kun je niet anders dan dit tweede boek oppakken om te lezen hoe hun verhaal verder verloopt.

In ‘De geheimen van Maxton Hall College‘ lezen we hoe Ruby haar gebroken hart probeert te helen en hoe James zichzelf volledig verliest.

Anders dan het eerste boek, is dit tweede boek geschreven vanuit meerdere perspectieven.

Het eerste boek lazen we afwisselend vanuit Ruby en James in de eerste persoon, in dit tweede boek worden daar de perspectieven van Lydia (zus James) en Ember (zusje Ruby) aan toegevoegd.

Niet heel gek gezien hun verhaallijnen in het eerste boek en wat mij betreft was dit een fijne en welkome afwisseling.

Want Ruby met haar gebroken hart en James die zijn verstand verliest, kwamen op een gegeven moment een klein beetje mijn neus uit.

De afwisseling met Lydia en Ember maakt het verhaal interessanter en zorgt dat de liefdesperikelen van het stel dat zo overduidelijk bij elkaar hoort, fijn gerelativeerd worden.

Want laten we eerlijk wezen. De persoon die in dit boek echt een probleem heeft, is Lydia.

In het eerste boek hebben we ontdekt dat zij zwanger is. In dit tweede boek gaat Mona Kasten hier dieper op in en wordt Lydia als personage goed uitgewerkt.

Persoonlijk vond ik het absoluut fijn om haar beter te leren kennen en dat haar verhaallijn meer aandacht kreeg. Want er zit nog zoveel meer achter.

Dit zelfde geldt overigens voor Ember. Als het jongere zusje van Ruby werd ze mondjesmaat benoemd in het eerste boek. In dit tweede boek krijgt ze absoluut een eigen rol.

Eentje die haar overigens goed past en die voor meerdere verrassende wendingen in het verhaal zorgt en je direct nieuwsgierig maken naar het vervolg.

Al met al, wat mij betreft dus een goede keus van Mona Kasten om de verhaallijnen van Lydia en Ember toe te voegen.

Wat betreft het verhaal was ik wisselend enthousiast. Zo heb ik al laten doorschemeren dat ik de situatie tussen Ruby en James een beetje te dramatisch vond. Het is vooral een kwestie van vertrouwen, aantrekken en afstoten.

Sommige dingen waren too obvious wat mij betreft en ik vond het enemies-to-lovers aspect in het eerste boek zeker een stuk interessanter.

Desalniettemin slaagt Mona Kasten er aan het einde van dit boek in een wending toe te voegen die wederom als cliffhanger gezien kan worden.

Zijn we terug bij af? Welke geheimen zijn er nog meer?

Ik kan niet wachten tot het derde deel verschijnt!

Het epiloog aan het einde van dit boek vond ik verrassend en verfrissend. Het is een belofte. En zeker eentje waar ik onwijs nieuwsgierig naar ben. Want dit zou nog wel eens een extra toffe verhaallijn kunnen worden.

Conclusie
‘De geheimen van Maxton Hall College‘ was voor mij een boek dat een beetje leed aan het ‘Sequel syndroom’.

Een tweede boek uit een trilogie of serie dat een dipje kent.

Natuurlijk was het interessant te lezen hoe de cliffhanger van het eerste boek werd opgepakt, maar ik vond het al snel één groot cliché.

Ik verloor de connectie met zowel Ruby als James en was daarom heel erg blij met de verhaallijnen van Lydia en Ember.

Zij liftten het verhaal zeker op en maakten dat het verhaal interessante en verrassende wendingen bevatte. Deze smaken zeker naar meer en ik hoop dat ze in het derde boek goed uitgewerkt gaan worden.

Van de schrijfstijl van Mona Kasten ben ik nog steeds fan. Haar boeken lezen gewoon lekker weg en de korte hoofdstukken en daarbij de afwisseling tussen perspectieven, zorgen ervoor dat er van alles gebeurt en je door het verhaal heen vliegt.

Ondanks de gedramatiseerde relatie van Ruby en James is het toch boeiend genoeg om te blijven lezen!

Ik denk dat ik stiekem een nieuwe guilty pleasure heb gevonden.

Het derde boek in deze trilogie verschijnt in januari 2024.