Minder spanning dan in voorgaande delen

‘Het woeste land’ is alweer het vijfde deel in de Nora Kelly-serie, en zoals altijd nemen Preston & Child je mee naar de droge, ruige woestijn van het Amerikaanse zuidwesten.

Laat ik voorop stellen dat de sfeer goed is neergezet. Zoals we van het schrijversduo gewend zijn is het beeldend geschreven met veel oog voor detail. Zeker als het gaat om de archeologische beschrijvingen. Dat is wat mij betreft ook echt een sterk punt van deze serie: de combinatie van archeologie en een moordzaak.

Toch moet ik eerlijk zeggen dat dit deel me wat minder wist te pakken dan de vorige boeken. Het verhaal kwam traag op gang en ook de spanning liet op zich wachten. De ingrediënten waren er wel: mysterieuze vondsten, oude culturen en geheimzinnige doden, maar het wist me dit keer gewoon niet helemaal te boeien.

Pas tegen het einde kwam er wat meer vaart en spanning in het verhaal, maar toen was het voor mij eigenlijk al te laat om echt nog meegesleept te worden. Ik miste zeker de spanning die ik bij de eerdere boeken in deze serie wel aanwezig vond.

Wat ik wél leuk vond, was dat Skip, Nora’s broer, een iets grotere rol kreeg. Hij blijft een interessant personage, een beetje mysterieus, en ik vind het leuk dat hij vaker naar de voorgrond treedt.

Conclusie
Al met al vond ik ‘Het woeste land’ helaas het minste deel tot nu toe in de serie. Niet slecht, maar zeker niet zo spannend als de eerdere delen.

Toch blijf ik nieuwsgierig naar waar Preston & Child Nora en Corrie de volgende keer naartoe sturen. Hopelijk met weer wat meer tempo en spanning, en nog meer Skip als je het mij vraagt!