Gemiste kans in uitwerking en verdieping

Als de vader van Ofelia overlijdt, vertrekt ze samen met haar zwangere moeder naar het onderkomen van officier Vidal.

Na de verhuizing wordt haar moeder al vrij snel ziek en wordt zij met de dag zwakker. Haar stiefvader blijkt echter alleen om zijn ongeboren kind te geven en Ofelia lijkt door zijn wrede optreden de werkelijkheid te verliezen.

Ze wil alles doen om haar moeder te redden en te ontkomen aan dit verschrikkelijke leven.

In het bos ontdekt Ofelia een magische wereld die lijkt op die uit haar sprookjesboeken. Echter lijkt deze wereld steeds gruwelijker te worden en lijkt er voor Ofelia geen mogelijkheid meer tot ontsnappen…

Allereerst is het handig te vermelden dat dit boek geschreven is op verzoek van Guillermo del Toro. Hij heeft de film ‘Pan’s Labyrinth‘ geregisseerd en heeft Cornelia Funke gevraagd een boek te schrijven gebaseerd op de film.

De film, heb ik echter nooit gezien. Ik ben dus volkomen blanco dit verhaal in gestapt.

Het boek begint met een proloog dat begint met een sprookjesverhaal. In het eerste hoofdstuk daaropvolgend maken we kennis met Ofelia door de ogen van een vreemd en voor ons onbekend wezen.

Wat meteen opvalt aan het verhaal, is dat alles geschreven is vanuit een alwetende verteller.

Hier moest ik persoonlijk ontzettend aan wennen. Ondanks dat, was de schrijfstijl wel prachtig en voelde het absoluut sprookjesachtig aan.

Het boek is verdeeld in twaalf delen en deze delen hebben allen een eigen aantal hoofdstukken.

Elk deel begint met een stukje van een sprookje en de hoofdstukken zijn door de alwetende verteller verteld vanuit de perspectieven van verschillende personages.

Uiteraard sluit dit boek af met een sprookjesachtig epiloog met een bekende boodschap.

Aangezien mijn verwachtingen vrij hoog waren door de verhalen en meningen over de gelijknamige film, verwachte ik een donker fantasy verhaal.

Ja, het verhaal was donker en duister, en ook het fantasy gehalte was een beetje aanwezig. Maar daar is voor mij dan eigenlijk alles al mee gezegd. Ik vond het verhaal vooral zeer verwarrend. Mede door de afwisseling met gedeelten uit sprookjes waar ik hier en daar de toegevoegde waarde van miste.

Er was wat mij betreft niet echt een world building aanwezig die je verwacht zodra je het woord fantasy of sprookje hoort. Er was geen aandacht voor de belangrijke achtergrond van het verhaal en als lezer moest je het doen met wat tips over de tijd waarin het zich afspeelt.

Ondanks de mooie schrijfstijl van Cornelia, heeft het boek mij op geen enkel manier geraakt.

Het duister was voor mij niet het duister dat ik verwachtte en ik vond het persoonlijk erg zwak. De sprookjes leidde af van de werkelijkheid en leken in dit geval geen toevoeging te zijn.

Uiteraard is de grote vraag natuurlijk of de magische wereld echt bestaat, of dat hij alleen bestaat in de verbeelding van Ofelia. Vlucht ze voor de gruwelijke werkelijkheid?

Alhoewel ik deze ‘gruwelijke werkelijkheid’ te slecht vond uitgewerkt om gruwelijk te zijn en eventueel Ofelia’s gedrag en vlucht te verklaren.

Als de film zo goed is als wordt beweert, dan was dit boek naar mijn idee een flop. Het einde heeft mij op geen enkele wijze verrast.

Is dit wat Guillermo voor ogen had toen hij Cornelia vroeg de film tot een boek te vormen? Ik weet het niet.

Thema’s verlies, rouw en geweld zijn opgenomen in dit verhaal. Maar wat mij betreft niet voldoende uitgewerkt om goed uit de verf te komen.

Een gemiste kans wat mij betreft. Zeker omdat je in een boek meer verdieping en achtergrond kunt aanbrengen dan in een film.


Personages
Meerdere personages hebben een rol in het verhaal. Voornamelijk lezen we over de rol van Ofelia, die steeds met één been in een andere werkelijkheid lijkt te leven.

Haar moeder is ziek, dus daar krijgen we weinig van mee. Haar beweegredenen om Ofelia mee te slepen naar een man die weinig goeds in de zin heeft, worden maar half uitgewerkt.

Vidal, de gemene officier, vond ik persoonlijk nog het meest interessante personage. Maar behalve hier en daar een kleine hint naar zijn verleden en wat de halfslachtige sprookjes ons vertellen, vinden we weinig verdieping.

Hij was goed voor het gehalte aan slechteriken in dit verhaal.

Verder maken we nog kennis met Mercedes en dokter Ferreiro, leden van het verzet.

Ondanks hun, op het eerste oog krachtige optreden, verliezen ook deze personages aan kracht om het verhaal overeind te houden.

Concluderend kan ik eigenlijk alleen maar zeggen dat geen enkel personage goed was uitgewerkt of verdiept om het verhaal een boost te geven.

Ze hadden hier en daar een link met de sprookjes die werden aangehaald aan het begin van elk deel, maar erg duidelijk was het niet.

Ook Pan, HET figuur van de onderwereld, is eigenlijk maar nauwelijks in beeld. Jammer, want ik had hem liever in een grotere rol gezien in dit verhaal.


Conclusie
Ik hou van duister, zwart en van fantasy. Ik hou van sprookjes en geschiedenis.

Maar hier vond ik maar kleine beetjes van terug in dit boek. Wat ik oprecht heel erg jammer vind.

Dit verhaal voelde als los zand dat tussen je vingers glipt en dat op geen enkel moment sterk genoeg bleek te zijn om overeind te blijven staan.

Dit boek is wat mij betreft een gemiste kans. Juist omdat je in een boek veel uitwerking en verdieping verwacht. En dat heb ik persoonlijk ontzettend gemist.

Ik ben ontzettend benieuwd geworden naar de film nu. En deze ga ik absoluut zeer binnenkort kijken.

En juist omdat ik nu al weet dat ik de vergelijking interessant ga vinden, ga ik er zeker een Boek VS Film blog aan wagen!