Recensie Revolutionary Road

Wat een verontrustend, beklemmend en deprimerend boek. Maar vergis je niet: het is zeer, zeer goed! En Yates schrijft op zo'n manier dat het lijkt alsof je een film aan te kijken bent; een psychologische, donkere film weliswaar. (Heerlijk!)

Frank en April Wheeler wonen met hun 2 kleine kinderen in de suburbs in de US, het is het jaar 1955 en de Wheelers zijn vooral niet zo kleinburgelijk als hun buren.

Frank zijn baan stelt niet veel voor en ook April heeft sinds de komst van de kinderen geen echt doel meer in haar leven. Nu we het toch over de kinderen hebben: met de komst van de kinderen, daar is het dus misgegaan aldus de ouders en wat rest is een verstikkende relatie waarin de negatieve spiraal alleen nog maar negatiever lijkt te worden. Ze zijn niet in staat om de waarheid over zichzelf en hun huwelijk in te zien en in plaats daarvan worden er meer en meer (manipulatieve) spelletjes gespeelt om het toch allemaal maar te laten werken. Totdat de schellen uiteindelijk dan toch bij één van de echtelieden van de ogen vallen...

De dialogen, met name in de ruzies, zijn zo scherp en komen zo hard binnen dat je je als lezer flink ongemakkelijk voelt. En de beschrijvingen van Frank zijn werk zijn werkelijk fantastisch; wat een schitterend tijdsbeeld zet Yates toch neer (en tegelijkertijd ook nog zeer actueel trouwens).

En huppatee, daar gaat dus die traditionele American Dream, compleet aan diggelen....