Een fantasievolle, niet in een hokje te plaatsen, leeservaring

Als de trol Drolgar een faekind met huid en haar opeet, roept hij de toorn van de fae en de faemoeder over zich af. Hij krijgt de ergst denkbare straf en wordt verbannen naar de menselijke dimensie in een mensenlichaam. Om niet op te vallen en erachter te komen hoe hij terug kan keren naar zijn eigen dimensie moet hij zich aanpassen. Dat is niet makkelijk. Alle gewoonten en gebruiken zijn zo anders dan hij gewend is. Drolgar walgt ervan hoe mensen met elkaar omgaan. Hij walt van hun geuren en hij snapt in eerste instantie niet veel van de rare voorwerpen die ze gebruiken. Dat zorgt voor hilarische situaties en brengt hem ook in gevaar. Er wordt namelijk jacht op hem gemaakt. Om het nog ingewikkelder te maken, wordt Drolgar verliefd op een mens. Hoe gaat de snel lerende trol zich hierdoor heen slaan en lukt het hem op tijd weg te komen?

Dit is het tweede boek van Elke Emmermann en voor mij de eerste kennismaking met deze auteur. Emmermann is master Vertaler-Tolk voor diverse talen. Haar taligheid zie je terug in de fijne schrijfstijl van hoog niveau. Hier en daar wat Vlaamse woorden, maar dat is zeker niet storend. Het taalgebruik is bij vlagen functioneel grof passend bij de hoofdpersoon en zijn gemoedstoestand. Ook komen er wat expliciete liefdesscènes in voor. Het verhaal wordt in 32 middellange hoofdstukken verteld in de ik-vorm in de tegenwoordige tijd en leest vlot weg.

Op de cover van het boek staat de hoofdpersoon: de trol Drolgar de Onbevreesde.
De cover past dan ook ontzettend goed bij het verhaal en de sfeer van het boek. Datzelfde geldt voor de titel ‘Lostgeslagen op aarde’
Letterlijk Drolgar die op aarde is losgeslagen. Ook overdrachtelijk passend bij hoe wij in de ogen van Drolgar als mensen losgeslagen zijn op de aarde. Losgeslagen door de in zijn ogen vreemde menselijke gewoonten en gedragingen die we erop na houden.

Het verhaal is ontzetttend creatief en fantasievol. Ik heb op meerdere momenten hardop gelachen. Onder andere om de verwarring bij Drolgar over voor ons alledaagse situaties of gebruiksvoorwerpen in relatie tot zijn eigen trollenwereld. En ook om zijn lompheid. Bijvoorbeeld toen hij in bijzijn van een naar menselijke maatstaven prachtige dame haar foto van het visitekaartje scheurde. Hij had haar gegevens nog wel nodig, maar hij vond haar niet om aan te zien.
Het kan niet anders of Emmermann kan zelf ook met andere dimensies channelen. Mijn favoriete citaat van Drolgar gaat dan ook over boeken die gaan over deze magische dimensies:
“De mensen die die boeken geschreven hadden, hadden overduidelijk de kennis gechanneld, alleen beseften ze dat niet.”

Het is tot slot mooi om te zien hoe Emmermann maatschappelijke thema’s als roddelen, body-shaming en de positie van vrouwen op een subtiele manier verweeft in het verhaal. Net als bepaalde complottheorieën. Door de onbevangen en niet begrijpende blik van Drolgar ga je zelf ook even van een afstandje naar onze maatschappij kijken en daarover nadenken.

Kortom het tweede boek van schrijfster Elke Emmerman is fantasievol, humoristisch, spannend en romantisch. Het raakt maatschappelijke thema’s op een originele manier en is niet in een standaard hokje te plaatsen. Een geheel nieuwe en fijne leeservaring!