Psychologische roman met feelgoodelementen

Horst komt zijn kleine portiekwoning niet uit. Hij is zijn baan en zijn gezin kwijt en leidt een doelloos bestaan. Totdat hij een nieuwe bovenbuurvrouw krijgt. De sociale en actieve Lene zorgt ervoor dat hij van de bank afkomt en nieuwe mensen ontmoet. Lene is er voor Horst. Hij heeft haar nodig. Of is het juist andersom? Horst krijgt allerlei zaken voorgeschoteld. Nieuwe en hernieuwde kansen komen voorbij. Hij hoeft ze alleen maar te grijpen…

De titel ‘wachtkamer van de dag’ is origineel en mooi gekozen bij het boek.
De glad aanvoelende cover heeft een strakke vormgeving met fel en eenvoudige kleurgebruik. De afbeelding van de wachtkamer verwijst naar de titel van het boek. Toeval of niet. De kleuren blauw, rood en zwart komen met regelmaat en in diverse schakeringen terug in het boek waar zeker aan het begin alle dagen op elkaar lijken en de kleur van het licht het enige is wat dag en nacht van elkaar onderscheidt. Toch doet de cover voor mij niet helemaal recht aan dit boek. De cover kan je op het verkeerde been zetten omdat deze net als de titel overdrachtelijk is bedoeld.

Jacob Tinholt is de schrijver van het boek en dit is zijn debuutroman. Hij schrijft op een vlotte, nuchtere en observerende manier. Ik heb meerdere keren hardop gegrinnikt om de gedachten en onzekerheden van Horst. Vooral door de droge wijze waarop Tinholt de gedachten en observaties van Horst beschrijft. Bijvoorbeeld wanneer Horst zich voor het eerst in een skinny jeans heeft gewurmd:
“De bloedtoevoer naar zijn benen is wel een puntje van bezorgdheid.”

Als (vrouwelijke) lezer is het heerlijk om in het hoofd van deze soms onzekere man te kunnen kijken en ook mee te leven met zijn (liefdes)leven. Wat dat betreft zaten er zeker diverse feelgoodelementen in het boek.
Maar er waren ook zwaardere en ontroerende stukken in het boek door thema’s als de zin van het leven, niet geleefde dromen en traumatische ervaringen. Een mooi en indrukkend voorbeeld daarvan vond ik de passage over de moeder van Horst.
Wat genre betreft deed het boek van Tinholt me aan de boeken van Coleen Hoover denken. Ook al hebben haar boeken ‘it ends with us’ en ‘it starts with us’ een heel ander thema dan het boek van Tinholt. Ik herken in beide schrijvers de combinatie van feelgoodelementen als humor als en liefde in combinatie met zwaardere psychologische onderwerpen.

Toen ik eenmaal was begonnen aan het boek, kon ik het lastig wegleggen. Ik heb het boek in een dag uitgelezen. Na het lezen van de laatste pagina bleef ik zitten met kriebels in m’n buik. Zo’n kriebel wanneer je een heerlijk boek hebt gelezen en aan het nagenieten bent. En ook een meer zeurende kriebel die je aan het denken zet over je eigen leven en je op zijn minst nog even de check bij jezelf laat doen. Doe ik de dingen waar ik blij van wordt? Dans ik genoeg? Haal ik genoeg uit het leven?

Een vlotte nuchtere schrijfstijl gecombineerd met humor, liefde en serieuze psychologische thema’s. De debuutroman van Jacob Tinholt heeft het allemaal. Het is een psychologische roman met feelgoodelementen en een indrukwekkend debuut.

Jacob Tinholt stuurde mij dit recensie-exemplaar. Dat heeft mijn mening niet beïnvloed.