Lezersrecensie
Boeiende thriller met feelgoodelementen
Misdaadjournaliste Iris Blom verhuist van Rotterdam naar Curaçao. Door bedreigingen vanwege haar werk is haar sociale leven gedecimeerd en ze hoopt op Curaçao opnieuw te kunnen beginnen.
Ze gaat aan de slag bij de plaatselijke krant. Omdat ze haar netwerk opnieuw moet opbouwen, lukt het niet meteen om misdaadscoops te melden en haar werkgever zet haar op sport en cultuur. Hij vraagt haar het Jazz Festival te verslaan. Alhoewel ze eerst stevig baalt van de verandering op haar werk, wordt Iris steeds enthousiaster. Zeker als ze een tip krijgt over haar idolen de Blue Girls. Maar dan verdwijnt de roadie van de groep spoorloos en worden er bijzondere juwelen gestolen. Hebben beide zaken met elkaar te maken? Iris gaat ondanks tegenwerkingen op onderzoek uit.
Op de cover staat een foto van het strand en de branding. Op het strand staat een vrouw in een rode jurk. De foto is van boven genomen, vermoedelijk met een drone. Zowel de cover als de titel ‘ Blauwe tranen’ zijn goed passend bij het boek. Daar kom je gaandeweg achter.
Het boek bestaat uit 63 korte en vlot geschreven hoofdstukken waar je doorheen vliegt. Vanaf het begin word je meegezogen in het verhaal. Door de filmische schrijfstijl zie je het allemaal voor je ogen gebeuren, alsof je erbij bent. De spanning wordt vanaf het begin steeds verder opgebouwd. De zonnige locatie en bepaalde feelgoodelementen in de verhaallijn doen niets af aan deze spanning en een feelgood blijkt het zeker niet te zijn. Er komen veel originele karakters voor in het boek. Je merkt vanaf het begin dat er iets niet klopt met sommigen van hen, maar pas op het eind weet je echt wat er aan de hand is door de enorme plotwending die ik niet aan zag komen. Het verhaal is geschreven vanuit het perspectief van Iris. Daardoor leest het heel ontspannen al betekent het ook dat je niet alle details te weten komt.
Vera van Beers schreef een vlotte, spannende en tot het einde toe boeiende thriller met feelgoodelementen. Het is de eerste thriller Vera van Beers die ik lees, maar zeker niet de laatste.
Ze gaat aan de slag bij de plaatselijke krant. Omdat ze haar netwerk opnieuw moet opbouwen, lukt het niet meteen om misdaadscoops te melden en haar werkgever zet haar op sport en cultuur. Hij vraagt haar het Jazz Festival te verslaan. Alhoewel ze eerst stevig baalt van de verandering op haar werk, wordt Iris steeds enthousiaster. Zeker als ze een tip krijgt over haar idolen de Blue Girls. Maar dan verdwijnt de roadie van de groep spoorloos en worden er bijzondere juwelen gestolen. Hebben beide zaken met elkaar te maken? Iris gaat ondanks tegenwerkingen op onderzoek uit.
Op de cover staat een foto van het strand en de branding. Op het strand staat een vrouw in een rode jurk. De foto is van boven genomen, vermoedelijk met een drone. Zowel de cover als de titel ‘ Blauwe tranen’ zijn goed passend bij het boek. Daar kom je gaandeweg achter.
Het boek bestaat uit 63 korte en vlot geschreven hoofdstukken waar je doorheen vliegt. Vanaf het begin word je meegezogen in het verhaal. Door de filmische schrijfstijl zie je het allemaal voor je ogen gebeuren, alsof je erbij bent. De spanning wordt vanaf het begin steeds verder opgebouwd. De zonnige locatie en bepaalde feelgoodelementen in de verhaallijn doen niets af aan deze spanning en een feelgood blijkt het zeker niet te zijn. Er komen veel originele karakters voor in het boek. Je merkt vanaf het begin dat er iets niet klopt met sommigen van hen, maar pas op het eind weet je echt wat er aan de hand is door de enorme plotwending die ik niet aan zag komen. Het verhaal is geschreven vanuit het perspectief van Iris. Daardoor leest het heel ontspannen al betekent het ook dat je niet alle details te weten komt.
Vera van Beers schreef een vlotte, spannende en tot het einde toe boeiende thriller met feelgoodelementen. Het is de eerste thriller Vera van Beers die ik lees, maar zeker niet de laatste.
1
Reageer op deze recensie
