Opzwepend

Éric Vuillard - 14 juli

Elk jaar op de avond van de 13e juli kruipen de Fransen uit hun holen, niet om een revolutie te ontketenen maar om zich ergens te vergapen aan Le Grand Feu, een groots vuurwerk en daarna te drinken, te dansen, te vieren.

De Franse revolutie. Vrijheid, gelijkheid, broederschap. 14 juli 1789, de bestorming van de Bastille. De avond van de 13e, de nacht, ochtend, middag en avond van de 14e. Niet zomaar een grote historische roman. Nee, Vuillard koos ervoor middels aan de ene kant droge feiten kleur te geven aan namen die overgeleverd zijn, in te zoomen op het kleine, details, en dan toch het grote verhaal te tonen. De armoede onder de bevolking, de wanstaltige verspilling aan het hof. Namen van lijken die achterbleven in korte notities, proces-verbalen, overlijdensakten. Een schot door de strot, een tot lap vlees verbrijzelde hand. De wijnhandelaar, de timmerman, de bakker ze krijgen een gezicht. De massa, de individuen, de kracht van het mechanisme. Een revolutie kennen we al snel van grote lijnen, maar bestaat uit levens die plots eindigden en in de vergetelheid raken, nooit meer worden benoemd. Vuillard somt op en het is alsof er een opzwepende trom het tempo omhoog gooit om het zo nu en dan te laten zakken. Vuillard is een krachtig dwingend verteller en jij bent de gewillige luisteraar.

Bijzonder. Bijzondere stijl vol bijzondere zinnen en een bijzondere toon. Bijzonder fraai.