Prachtige novelle/roman

Ik begon eigenlijk zonder verwachting. De naam Cornelis Vreeswijk kende ik ergens ver weg, maar eigenlijk hield mijn kennis over Vreeswijk daar wel op.
Dit verhaal maakte iets in mij los, in nog geen 100 bladzijden brengt Hans  een man tot leven, een mens, zijn muziek, Hans ontroerde mij.
Met oog voor details die ertoe doen, brengt Hans helder, integer, zonder trucjes, een verhaal waarin hij mij meesleurde in het leven van Vreeswijk.
Het eerste hoofdstuk knalt erin, de bloederige kennismaking met een zekere Guillermo, de rood gelakte teennagels bij de oude vlam om zo de gele kalknagels te verbergen, de oude Volvo, als een ware meester kleurt Hans het verhaal.
Hij deed mij uren naar Spotify luisteren, en zondag naar Haarlem trekken naar de aldaar gevestigde platenzaak, en yeah! ik scoorde mijn eerste cd van Vreeswijk.
Epistel 81, waar Hans zo beeldend over schrijft bij het optreden van Nieuwjaarsdag 1986, het nummer komt tot leven zoals ik het na lezing verwachtte, Jantjes Blues overtuigde, de tekst van de bekommerde socialist, schitterend.
Prachtig proza, of prachtige factie, in elk geval prachtig.

Ps. Fijne auteur, goede redacteur Willemijn Lindhout, fijne uitgever.