Wederom geweldig!

Deel 1 heb ik hiervoor al gelezen. Wat een ontzettend leuk boek was dat! Ik kon niet wachten op deel 2. En in één woord: GEWELDIG!
Annekarijn krijgt het weer voor elkaar om een bijzondere setting neer te zetten. De illustraties van Sophie Pluim maken het helemaal af. We zien veel personages uit deel 1 terug, maar maken ook kennis met nieuwe, zoals Aira. Ik vond het vooral mooi om te lezen hoe twee zussen na jaren weer worden herenigd en hoe Torre aan het eind toch beseft hoe fijn zijn gezin eigenlijk is. Een topboek vol spanning, humor en herkenning voor kinderen. Weer eentje voor op mijn favorietenlijst!

Voor Torre was het geen gemakkelijk jaar. Zijn vrienden laten hem links liggen na de laffe actie met zijn beste vriend Moos. Ook thuis gaat het niet echt lekker sinds de geboorte van zijn broertje Pelle. In dit boek keert Torre terug naar zijn oom in de berghut. Samen gaan ze op expeditie in het bos rondom de hut. Natneus gaat ook mee, al is de geit in een jaar flink gegroeid.
Torre hoopt iets te vinden dat bewijst dat zijn bizarre avonturen van vorige zomer écht gebeurd zijn. Want stiekem twijfelt hij een beetje aan zichzelf.
Tijdens een zware storm breekt oom Fons zijn been. Torre besluit hulp te halen, maar het pad naar het dorp is veranderd in een modderstroom. Dan bedenkt hij: misschien kan het aardvolk helpen. Oude Norf is tenslotte een betermaker. Met twee oude kippen op sleeptouw probeert hij contact te leggen.
Onderweg ontdekt Torre een pontje. Hij maakt het los en gebruikt het als vlot. Maar de stroming is te sterk. Ze drijven af, recht op een waterval af. Gelukkig duikt daar Aira op — een meisje dat in het bos woont.
Lukt het Torre om Knarf, Oude Norf en het aardvolk op tijd te vinden? Zodat ze zijn oom kunnen helpen en genezen?

Dit boek is samen te vatten in de woorden: vriendschap, spanning, samenwerken, vertrouwen, eerlijkheid, verlangen.