Wat als je op zoek gaat naar iets… en jezelf vindt?

Het is niet altijd goed om een boek te kiezen op basis van de omslag. Maar bij dit boek heb ik dat dus wel gedaan. De cover trok meteen mijn aandacht. Deze is ontworpen door Thy Bui. Toch heeft het boek een hele poos in mijn kast gelegen. Ik had niet echt de noodzaak om het te lezen. Uiteindelijk pakte ik het op en had ik het in een week uit. Is het mijn lievelingsboek ooit? Nee. Heb ik ervan genoten? Ja, absoluut! Het boek is geschreven door Helle Norup en vertaald door Mariëlle Manfré. Het verhaal is vlot geschreven in korte hoofdstukken. Daardoor blijf je lekker in het verhaal. Het gaat een beetje richting fantasy. Daar moet je van houden. Ik vind dat op z’n tijd wel leuk. Ik zou dit boek aanraden vanaf groep 6.

Het verhaal gaat over Alfred. Hij moet tijdelijk bij zijn oma logeren omdat zijn vader helpt bij de aanleg van een nieuwe tunnel. Die tunnel moet dwars door de Toverheuvel lopen. Alfreds moeder is jaren geleden verdwenen. Niemand weet wat er met haar is gebeurd. Al vanaf het moment dat Alfred bij zijn oma is voelt hij zich bekeken. Niet prettig. Zijn oma heeft bij elk raam houten beeldjes staan. En het lijkt alsof ze soms bewegen. Alle reden voor Alfred om zo snel mogelijk weer naar huis te willen. Tot hij het buurmeisje Saga ontmoet. Samen gaan ze richting de Toverheuvel om te demonstreren tegen de tunnel. Maar daar gebeuren steeds vreemdere dingen. Alfred hoort muziek in het water. Ziet wezens die hij niet kan verklaren. Waarom ziet hij dat allemaal? Lukt het om de aanleg van de tunnel te stoppen? En krijgt Alfred antwoord op zijn vragen over zijn moeder en over zichzelf?

Dit boek is samen te vatten in de woorden: magie, familie, vriendschap, natuur, fantasie, zelfkennis, zelfvertrouwen.