Dramatisch saai verhaal

O jongens, waar te beginnen met dit boek?
Misschien met de uitnodigende kaft? Of de dubbele flappen?
Argeloos liep ik de winkel binnen en zag dit boek liggen. Nu heb ik een ambivalente relatie met dit schrijversduo; het gaat vaak om en om. Het ene boek leest als een trein en de volgende dus absoluut niet.
Nou, ik heb de laatste dus te pakken.
Toen ik begon met dit verhaal duizelde het mij van de vele personages die geïntroduceerd werden ( met hun volledige naam!!!) in een zeer korte periode.
Echter, in dialogen worden deze namen dus afgekort zodat je op moet letten over wie ze het nu weer hebben. Elisabeth wordt Etty en Charlotte wordt Lotte...het leest gewoon niet lekker.
(Het boek is verdeeld in 3 hoofdstukken; het moment dat Charlotte Salter verdwijnt, dan jaren later als de volwassen kinderen weer bij elkaar komen om het huis op te ruimen en de introductie van de rechercheur die op de zaak gezet is.)
Wederom verliezen de schrijvers zich in uitgebreide beschrijvingen over hoe iemand b.v. een asperge taart maakt, compleet met de werkwijze of als er in het verhaal foto's gevonden worden wordt elke foto, en ik bedoel ELKE foto beschreven en dan begint het met : Lottie die dit doet, Lottie die dat doet, Lottie op het strand....en ga zo maar door!!
Gedurende het gehele verhaal heb ik mijzelf afgevraagd waarom dit verhaal geschreven moest worden, ik bedoel personages zijn zo eendimensionaal als wat, het verhaal is zo langdradig en ongelooflijk saai.
Het wil maar nergens echt spannend worden en kabbelt maar door ondanks dat er in de verstreken jaren, sinds Charlotte verdwenen is veel schokkende dingen zijn gebeurd. Maar dat wordt meer vermeld dan dat er wat mee gedaan wordt.
Gisteravond, in bed realiseerde ik mij dat het mij allemaal niet meer kon schelen maar aangezien ik al op pagina 270 was en er al zoveel ergernis in had gestoken dacht ik: "nu zal ik het uitlezen ook".
Vanmorgen, tijdens de koffie toen de rechercheur Maud geïntroduceerd werd op zo'n vreemde manier had ik er genoeg van en heb de boekenlegger resoluut uit dit verhaal getrokken.