Aanrader!

Soms pak je een boek op waarvan je al heel snel weet dat je dit boek nooit meer zult vergeten. Drie jaar cel en tbs is zo’n boek. Het boek begint met de omstandigheden waarin de kleine Jorge gevonden wordt en dat is gelijk het moment waarop ik Jorge in mijn hart sloot. Op driejarige leeftijd werd hij geadopteerd, maar wat een schade had hij toen al opgelopen. Het verhaal geeft duidelijk weer wat het met je doet als je achtergelaten wordt door de persoon die je het meest zou moeten vertrouwen. 

Wat me enorm raakt is hoe eenzaam Jorge is doordat hij niet kan delen wat er in hem omgaat. De overlevingsmechanismen die hij daardoor ontwikkelt zijn zo volstrekt logisch, maar maken ook dat hij steeds meer van zichzelf vervreemd. Hoe eenzaam is eenzaam als je nergens echt jezelf kunt zijn? Ondanks dat het verhaal me te pakken heeft vind ik dat er vooral in het begin veel herhaald wordt. Dat haalde voor mij even de vaart uit het boek, maar hield me absoluut niet tegen om verder te willen lezen. 

We volgen Jorge tijdens zijn puberteit en als jong adolescent en er zijn echt momenten waarop ik mezelf betrap dat ik zijn ogen wil openen, hem duidelijk wil maken dat hij eerlijk mag zijn. Er is zelfs een moment waarop ik breeduit zit te lachen om een kwajongensstreek die hij op school uithaalt. Niet gepast, maar zo mijn humor! En dan maakt mijn hart een sprongetje omdat hij een aantal vrienden ontmoet die -wat later blijkt- vrienden voor het leven zijn. Vrienden die zich niet af laten schrikken door zijn houding, maar bereid zijn om daar doorheen te kijken. 

Jorge gaat van huis naar huis, maar is nergens echt thuis. Dan is daar dat fatale moment. Het delict wat zijn leven op alle fronten verandert. Een delict waar jij en ik bijna dagelijks in de krant over lezen en dan zo ons oordeel klaar hebben. Nu beleven we het via de andere kant, namelijk met achtergrondinformatie van de dader en dat maakt dat je er genuanceerder naar kijkt, dingen snapt. Wat niet betekent dat ik het goedkeur, maar het begrip is er zeker. Er was een voorval tijdens het verhoor waarin ik kippenvel had en echt met Jorge te doen had. 

Een lange tijd in detentie begint. Een tijd waarin hij volkomen op zichzelf is aangewezen, niet beseffend dat hij zelf een groot aandeel in het herstel heeft. Mooi hoe Jorge ons meeneemt in het dagelijkse leven van de Forensische Psychiatrische Kliniek en ons deelgenoot maakt van de therapieën die hij ondergaat. Dit schetst een heel reëel beeld. Het is zo ontzettend mooi om te lezen hoe Jorge zichzelf langzaam blootgeeft en tot zelfreflectie komt. Wat een persoonlijke groei maakt hij door en ik kan dan ook niets anders dan een diepe buiging voor hem maken. 

Dan komt het moment dat hij de kliniek mag verlaten en alles in me schreeuwt dat ik hoop dat hij het gaat redden. De overgang van jaren ‘veilig binnen’ zitten naar een leven ‘buiten’ is enorm. Alles is veranderd, maar Jorge is ook veranderd. Hij knokt en knokt en wat ben ik trots op de manier waarop hij het aanpakt. Op het moment dat ik lees dat hij zijn hbo-diploma haalt stromen de tranen me over de wangen, gewoon omdat ik het hem zo gun.

Dank je wel Jorge voor een inkijkje in jouw leven, dat we getuige mogen zijn van jouw persoonlijke groei, waarin je jezelf absoluut niet spaart. Je bent -mede door jouw eigen verhaal- een enorme aanwinst voor de hulpverlening. Ik wens je alle goeds!

Dank je wel Marcella voor een boek dat nodig is. De verhalen waarin een tbs-er recidiveert horen we vaak en die blijven hangen. De succesverhalen blijven voor het grote publiek verborgen en daar heb jij nu verandering in gebracht. Wat mij betreft is dit een boek wat iedereen moet lezen, omdat het ogen opent, en ons leert dat er veel meer schuilgaat achter een simpele berichtgeving in de krant. 

4.5 stralende sterren.

Riejanne Zwiers.