Met vlagen had het boek me te pakken, maar kon me niet volledig vasthouden.

Eindelijk is het zover hoor. Ik las mijn eerste Karin Slaughter! Het duurde even voor ik in het verhaal kwam en dat had voornamelijk te maken met het feit dat ik toch Gespleten eerst had moeten lezen, alhoewel ik had begrepen dat Gewetenloos een standalone was. Er werden echter verschillende verwijzingen gegeven naar het verleden van hoofdpersoon Andrea dus dat riep veel vragen bij me op. Ik had daardoor het gevoel dat ik wel wat miste. Desondanks wist Slaughter me met vlagen wel het verhaal in te trekken.

Het verhaal is opgedeeld in heden en verleden. In het heden volgen we Andrea die net haar opleiding tot USMS heeft afgerond en aan de slag gaat om een rechter te beschermen die bedreigd wordt. Het verleden gaat over Emily Vaughn. Het meisje dat in de jaren tachtig vermoord is. Stukje bij beetje leren we Emily kennen en lezen we wat zij zoal voor de kiezen heeft gehad in haar leven. Ik vond de stukjes van Emily zo nu en dan behoorlijk intens en had echt met haar te doen.

Vooral de eerste hoofdstukken over Andrea vond ik behoorlijk taai. Er werd veel informatie gegeven en doordat ik dus het gevoel had dat ik wat miste kwam ik daar gewoon niet lekker in. Gelukkig werd dat later wel beter en werd het steeds spannender.

Het einde wist me toch te verrassen. Meerdere keren dacht ik te weten wie de dader was, maar dan volgde er weer een twist, waardoor mijn hersenen weer overuren maakten. De werkelijke dader zag ik dan ook niet aankomen, dus wat dat betreft zat het boek goed in elkaar.

Ik ben zeker van plan om nog eens een Slaughter op te pakken, maar dan wel een ‘echte’ standalone, waar het verhaal van het begin tot het einde duidelijk is.

Drie sterren.