Oorlog en oorlog

Oorlog en oorlog, geschreven door Laszlo Krasznahorkai is op zijn minst gezegd een indrukwekkend boek dat niet snel zal vergeten worden, indien je ervan houdt, in positieve zin en indien het toch niet je ding is, in negatieve zin. Het is alleszins opmerkelijk.

In dit boek trekt Laszlo Krasnahorkai alle registers open qua extreem experimenteren met schrijfstijl. Op dit vlak is het boek op z’n minst gezegd subliem, dit doet niemand hem na. Dit heeft ook tot gevolg dat het boek met momenten heel verwarrend overkomt en veel vraagt van de lezer.
Het onderliggende verhaal is goed maar zeer moeilijk te ontwarren mede door de ellenlange genummerde zinnen die de schrijver gebruikt. Met deze lange zinnen verwoordt de schrijver weliswaar de verwarde en alsmaar doorrazende gedachtegang van de protagonist die zelf zegt dat wanneer hij bang of onrustig is hij wil en moet praten.

In het eerste deel van het boek vangt Korin zijn laatste reis aan, waarna er in het tweede deel van het verhaal het manuscript ter sprake komt. Wat er precies in het manuscript staat komt de lezer niet te weten, het wordt enkel beschreven. Alhoewel deze beschrijvingen maar middelmatig zijn heeft het zulk een impact op Korin dat deze besluit om een einde aan zijn leven te maken.

Dit is een boek dat niet door iedereen zal gesmaakt worden, de verhaallijn heeft enorm veel potentieel maar jammer genoeg wordt deze overdreven opgesmukt door allerlei goochelarijen qua schrijfstijl, flashbacks, … Kortom alles wat een schrijver kan gebruiken om een verhaal extra te kruiden gebruikt Laszlo Krasnahorkai dan ook overvloedig. Dit is een leeservaring die je als lezer niet snel zal vergeten.