relaas van een gezin met een depressieve moeder

De mozaiekroman ‘De kaalvreter’ geschreven door Machteld Siegmann werd in 2020 uitgeroepen tot winnaar van de Bronzen Uil en kreeg, eveneens in 2020, de CLO-Byblos Literatuurprijs.

Het Joodse meisje Leie wordt als driejarig kind achtergelaten bij een pleeggezin. Zij heeft niets mee behalve een lege koffer. Wanneer zij volwassen is huwt zij met de ongelovige Dirk en krijgt twee zonen, Anton en Meeus.

Wanneer jaren later de moeder van het gezin waar zij ondergedoken zat sterft en zij naar haar begrafenis gaat sukkelt zij in een depressie. Een depressie waar alleen zij een einde aan kan maken. De depressie van Leie wordt matig uitgewerkt, de meeste aandacht gaat naar de gezinsleden en het effect dat de depressie van Leie heeft op henzelf. Leie ligt op bed en verzorgt zichzelf noch haar gezin. Ieder gezinslid worstelt met het dagelijks leven op zijn eigen manier. De apathie van Leie heeft een grote impact op het hele gezin.

Het boek is ingedeeld in twee delen die elkaar afwisselen. Het verleden, speelt zich af in de periode 1942-1958, en het heden. In korte hoofdstukken komt ieder personage aan het woord. Machteld Siegmann weet ieder personage een eigen stem te geven. De geestesgesteldheid alsook hun persoonlijkheid wordt weerspiegelt in eenieders taalgebruik.

Machteld Siegmann hanteert een vlotte schrijfstijl met korte hoofdstukken. De erotische passages die zij in dit boek verwerkt zijn echter platvloers. Waar zij de gevoelens van de verschillende personages prachtig weet te beschrijven is de verhaallijn zelf zeer summier.
Het begin van het verhaal is zeer sterk maar jammer genoeg zwakt dit af in het midden en wordt zelfs langdradig.