Adembenemend, indrukwekkend en hoopvol

Adembenemend, indrukwekkend en hoopvol, dat is Schaduwliefde, het debuut van Ruta Sepetys. Soms lees je een boek en dan moet je zoeken naar de juiste woorden om te omschrijven wat het met je heeft gedaan. Schaduwliefde was zo’n boek. Net zoals Zout van de zee, maar ook vooral zoals Stilte heeft een eigen stem.

Schaduwliefde beschrijft het verhaal van de vijftienjarige Lina die samen met haar broertje en haar moeder wordt gedeporteerd vanuit Litouwen naar een kamp in het ijskoude Siberië. Ook dit boek van Ruta Sepetys duikt dus een deel van de geschiedenis in dat niet heel erg bekend is. Iets wat het verhaal gewicht geeft; het zou toch eigenlijk niet zo mogen zijn, denk ik dan, dat we zo weinig afweten van zulke verschrikkingen. Dat bepaalde dingen zolang verzwegen zijn.

Tussen de regels van Lina’s verhaal sluimert zoveel kracht, menselijkheid en liefde door dat het me op bepaalde momenten oprecht raakte. Het is bijzonder om te lezen hoe veerkrachtig mensen zijn, zelfs in de meest barre omstandigheden, en om te beseffen dat dat in de werkelijkheid waarschijnlijk ook zo is geweest. Het is bijzonder om te lezen hoe niet alles wat kwaad lijkt ook echt kwaad is; soms komen goede daden uit een onverwachte hoek. En het is bijzonder om te lezen hoe vrijgevig mensen zijn als ze niets hebben. Hoe dapper.

De schrijfstijl is ook weer super, waardoor het verhaal ondanks alle heftige gebeurtenissen niet te zwaar is. Er zit zelfs wat humor in verstopt wat wordt afgewisseld met hele mooie momenten in vreselijke omstandigheden. Natuurlijk is de pijn daar. Dat is onvermijdelijk met een boek als Shaduwliefde en juist ook mooi, dat woorden je zo kunnen raken.

Kortom, dit boek is dus zeker een aanrader! Het opent je ogen net weer een stukje verder en doet je beseffen wat menselijkheid echt is. Als je Zout van de zee hebt gelezen, dan is dit boek al helemaal het lezen waard. Lina is namelijk het nichtje waar Joana het meer dan een keer over heeft… ♡