Laatste loodjes waren zwaar.

Dat de auteur kan schrijven is een open deur instampen. Zijn hersenkronkels zijn soms moeilijk te volgen voor mij en al helemaal als hij begint religieus te filosoferen. De dood is dan altijd sterk aanwezig en zijn eruditie is soms moeilijk te vatten. Het boek was voor mij tot de laatste hoofdstukken een pageturner, maar dan ging het mijn petje wel lichtelijk te boven. De fictieve personages waarmee hij ons laat kennismaken zijn zo uit het leven gegrepen en je voelt mee met elk van hen, maar soms bladzijden lang vooral naar het einde verlaat hij voor mij dat pad. De dromen zijn van zo'n waanzin zoals dromen kunnen zijn, maar bij Knausgard wordt er nog een extra draai aan gegeven. Daarmee net geen vijf sterren voor mij, maar dat hij kan schrijven staat buiten kijf.