een boek over liefde, een boek over leven

Violette Toussaint, beheerder van een begraafplaats in een mooi frans dorpje.
een gevoelige vrouw die houd van haar begraafplaats en alles wat daar bij komt kijken. haar huis staat open voor een bakje troost, ze bied een luisterend oor aan de bezoekers en heeft een fijne vriendschap met de andere medewerkers en de priester.
als op een dag de knappe Politiechef Julien bij haar aanklopt met een apart verhaal verandert dat haar leven, haar veilige haven, haar gevoelens, die ze door haar roerige verleden aan de kant heeft geschoven.

Persoonlijk vind ik het een boek over verschillende soorten liefdes, verloren liefdes, verboden liefdes, vriendschappelijke liefdes. een boek over het leven. het leven dat er is na de dood van een geliefde. een boek over teleurstellingen en overwinning.
de opbouw is erg prettig. je krijgt de kans om Violette goed te leren kennen, te begrijpen en te waarderen.
De schrijfstijl is heel beeldend en op sommige momenten erg gedetailleerd.
het is een mooie roman, triest maar ook weer hoopgevend.

ieder hoofdstuk begint met een mooie zin, de een nog mooier als de ander. een zin die je even laat nadenken voordat je aan het hoofdstuk begint.

de bladeren vallen, de seizoenen gaan voorbij.
alleen de herinnering is eeuwig.