Totally mindblowing

Louise wordt verliefd op een getrouwde man. Notabene haar eigen baas. Dat wist ze niet meteen. Gewoon een man die ze had leren kennen in een kroeg. Louise is een eenzame moeder die al enkele jaren gescheiden is van een overspelige echtgenoot. En voor het eerst in tijden wordt ze weer verliefd, een liefde die ze diep in haar hartkamers probeert weg te steken, want verliefd worden op een getrouwde man mag niet. Tot overmaat van ramp leert ze dan nog zijn vrouw kennen. Er ontstaat een wankele vriendschap tussen de twee vrouwen. Louise wordt meegezogen in de perikelen van dit vreselijk huwelijk en weet niet wat ze van David, haar minnaar moet denken. Hij lijkt zo anders in haar omgeving dan wat zijn vrouw beschrijft. En hoeveel weet zijn vrouw? Want zijn vrouw lijkt namelijk altijd dingen te weten die een ander niet te weten kan komen? Waarom stopt hij har vol pillen, belt hij haar om de uren? Hij lijkt een controlfreak, maar bij haar wordt hij dan weer de considerabele David. Waarom heeft deze man twee gezichten?

Het was zeker geen liefde op het eerste gezicht met Wat jij niet ziet. De eerste tweehonderd pagina's had ik het gevoel een vrouwenboek in handen te hebben die vooral ging over de perikelen van een slecht huwelijk. Maar langzaam ontvouwt het verhaal zich en besef je dat die tweehonderd eerste pagina's bittere noodzaak zijn.
Het bovennatuurlijk tintje aan het verhaal lijkt in eerste instantie maar een verhaallijn in de marge, maar langzaam wordt duidelijk dat er hier meer speelt. Het verhaal wordt beschreven vanuit twee ik-personen, Louise en de vrouw van David, Adèle, afgewisseld met stukjes uit het verleden van Adele. Waarom dat verleden? Ook dat lijkt een verhaal in de marge die uiteindelijk heel wat belangrijker blijkt te zijn dan men kan voorstellen.

Pinborough weet een prachtig, intrigerend verhaal te schrijven waar langzaam alles op zijn plaats valt. Elk hoofdstuk, elke bedoeling die ze in het verhaal verwoordt is nodig om uiteindelijk tot de climax van het verhaal te komen. En dat doet Pinborough nauwgezet en met groot detail. Niets is wat het lijkt in dit verhaal en heel af en toe licht ze in de hoofdstukken een stukje van de sluier op, dat het moment dat het noodzakelijk om heel het verhaal te ontvouwen. Elke keer weer lijken sommige gedachten zo te contrasteren met het verloop van het verhaal dat je niet anders kan dan je afvragen: waarom? Wat is de bedoeling? Uiteindelijk laat ze je happend naar adem achter wanneer ze de laatste bedoelingen van haar verhaal onthuld.

Inderdaad, het verhaal maakt waar wat de uitgeverij belooft een boek dat niet te vertrouwen is, een verhaal dat niet te vertrouwen is. Dit boek wil je gewoon lezen!