Het leek stiller dan het was

Het boek begint als Seije 11 jaar is en maakt daarna een paar keer een sprong van een aantal jaren. Op deze manier leer je de hoofdpersoon goed kennen, je groeit met haar mee. De hoofdstukken zijn kort, hierdoor zit er vaart in het verhaal. Ik vond de obsessieve Burgemeester grappig, jeugdvriend Teun vond ik een rots in de branding en van Fenna kreeg ik niet veel hoogte.

Voor mijn gevoel leek het alsof Seije het onvermogen had om volledig zichzelf te zijn, ook in haar relaties met mannen. Daarbij had zij mijns inziens een sterke drang naar vernielzucht, alsof zij het niet kon velen als er iets goed ging in haar leven en daarbij of moet ik zeggen daarnaast, zocht zij hierin de goedkeuring van haar jeugdvriend Teun en later van haar partner Daniel.

Het onbegrip dat Seije had naar het leven van haar moeder vond ik schrijnend, Fenna “zorgde” op haar manier voor haar dochter maar ze communiceerde amper met haar kind, later herkende ik haar moeders gedrag in Seije zelf, het lijkt bijna alsof Eva Kelder “spiegels” (voor zelfreflectie van Seije) had opgehangen in dit boek?!

Lees verder op mijn boekenblog: klik