Een boek zonder echte geheimen, maar wel met een vleugje spanning

Twee vrouwen, twee verhalen, twee verschillende tijden. In het heden volgen we Chloe. Een jonge vrouw die net te horen heeft gekregen dat ze zwanger is. Iets waar ze zelf niet zo blij mee is. In de zomer van 1939 leven we mee met Maddy, die zowel haar moeder als haar vader is verloren en samen met haar zus op het landgoed woont. We bevinden ons in de vooravond van de Tweede Wereldoorlog, op het Engelse platteland.
Twee ogenschijnlijk losstaande levens, die uiteraard bij elkaar komen, maar anders dan je had verwacht.

In het begin probeert Scott verborgen te houden wat er schuil gaat achter de verhalen van de twee vrouwen. Ze vertelt weinig over hun motieven en daardoor zijn de twee verhaallijnen zeker in het begin wat lastig te volgen. Je weet dat je dingen mist, maar komt dit omdat je er als lezer overheen leest, of omdat het je niet verteld wordt? Dat laatste dus. En dat gevoel dat je geen grip krijgt op het verhaal zorgt ervoor dat het boek minder prettig leesbaar is.

Wanneer je loslaat dat je alles wilt kunnen begrijpen, lukt het beter om in het verhaal te komen. Ongeveer halverwege het boek zal Zomer vol geheimen je weten te grijpen. De nieuwsgierigheid naar de volledige verhalen is gewekt en dat komt doordat deze historische roman een zweem spanning heeft. De doorgewinterde thrillerlezer zal hier niet van genieten, maar de liefhebber van (historische) romans die eens iets anders wil, zal dit ongetwijfeld kunnen waarderen. Echt zwaar en bedreigend wordt de situatie niet en de geheimen zijn niet zo groots als de titel doet vermoeden, maar zeker het verhaal van Chloe voelt soms behoorlijk beklemmend. Uiteindelijk blijken beide vrouwen ook hun krachtige kant te hebben en laten ze ineens hun stem goed horen. Daarmee komt Zomer vol geheimen wellicht wat gemakkelijk aan zijn einde.

Hoewel de schrijfstijl van Nikola Scott prettig is, bevat het boek ook een aantal zinnen die niet kloppen of haperend lopen. Sommige zinnen moeten herlezen worden en dat is jammer. Dat haalt de lezer enigszins uit de sfeer én spanning van het boek.

Deze feelgoodroman is zeker even wat anders door de spanning die het bevat. De schrijfstijl is fijn, maar niet vlekkeloos. De volhardende lezer zal genieten als het boek eindelijk zijn hoogtepunt bereikt, maar zal tegen het einde van het boek wellicht wat teleurgesteld worden.