Prachtige en ontroerende roman

Teheran, 1973. De zeventienjarige Pasha brengt zijn dagen door op de daken met zijn beste vriend Ahmed. Samen dromen ze over alles waar jongeren normaal van dromen. Vanaf het dak kijkt Pasha vooral naar zijn buurmeisje Zari, waar hij hopeloos verliefd op wordt. Helaas is zij al beloofd aan iemand anders.
In deze tijd gaat Iran gebukt onder het regime van de sjah. Pasha’s wereld verandert op slag als hij vanaf het dak het regime aan het werk ziet…

Het gehele verhaal wordt in de ik-vorm geschreven vanuit Pasha en maakt tijdssprongen tussen 1973 en 1974. Door deze veranderingen in tijd blijf je nieuwsgierig naar wat er precies is gebeurd en nog gaat gebeuren. De hoofdstukken zijn niet al te lang en lezen vlot weg.
Vooral de schrijfstijl (en dus de Nederlandse vertaling) vond ik ontzettend mooi! Alles is zeer beeldend beschreven en raakte me echt; zowel de grappige als ontroerende momenten. Je sluit als lezer de grappen makende Ahmed en boeken lezende Pasha in je hart en blijft hopen op een goede afloop.
De spanning wordt goed opgebouwd en de verhaallijn is vooral in de eerste helft van het boek heel sterk. Het einde vond ik niet heel verrassend, maar wel passend bij het verhaal.

Een prachtige en ontroerende roman over liefde en vriendschap ten tijden van onrecht.