Vernietigingskamp dat kort bestond, maar velen de dood injoeg

Sobibor in Oost-Polen, verstopt achter de bossen, Er is nauwelijks iets tastbaars dat herinnert aan de industriële massamoord die er plaatsvond op Europese Joden onder de naziterreur van het Derde Rijk. Tussen voor- en najaar van 1943 vonden hier veel Nederlandse Joden de gruweldood in de acht gaskamers die het kleine kamp Sobibor kende. Daarna werden de lichamen gecremeerd. De grond in Sobibor is vol met botsplinters, slecht verbrande stoffelijke resten, maar ook persoonlijke bezittingen.
Na de opstand in Sobibor, die geleid werd door Pechersky, werd het kamp in allerijl gesloten door de nazi's en werden alle sporen uitgewist. Kropman probeert zelf ook te achterhalen wie de vrouw was, die samen met Pechersky de opstand organiseerde en wiens identiteit nooit met zekerheid vast is komen te staan.
Nog geen twintig mensen overleefden de hel van Sobibor, waaronder de Nederlander Jules Schelvis die erover publiceerde.
Van Sobibor en haar kampbewakers bestaan nauwelijks foto's. Er zijn er enkele uit de collectie van de Duitser Niemann, waarop ook John Demjanjuk te zien is. Deze man stond voor de rechter tot zijn dood in 2012.
Kropman is onderzoeksjournalist, verbonden bij Bureau Wibaut schreef met haar boek een beklijvend verslag over een plek waar velen de dood vonden en waar vrij weinig over bekend is. Het boek begint met de archeologische opgravingen in het voormalige kamp, waarbij Kropman aanwezig was , iets wat op de lezer diepe indruk maakt en je meteen een idee geeft van de gruwelijkheden die daar plaatsvonden