Anti-peststrip zonder positieve groepsvorming

Dit boek werd op de achterkant aangeprezen als: "Een gebroken beker. Twee leerlingen in de problemen. Allemaal ideeën om aan geld te komen. Maar elke keer gaat het mis. Een supergrappig stripverhaal!" Geen woord over pesten. Maar na de eerste vier bladzijden is al duidelijk dat het hier om een pester en zijn slachtoffer gaat. Er zijn talloze kinderboeken die pesten als thema hebben. Vrijwel alle scholen omarmen deze boeken, omdat ze de wettelijke verplichting hebben voor een veilige omgeving te zorgen. Dit komt de ontwikkeling en leerprestaties van leerlingen ten goede. Bertram en Hellmeier voegen hier een stripboek aan toe. Het boek bevat zo'n 120 pagina's met ruim opgezette tekeningen en weinig tekst. Binnen een kwartier heb je het boek uit. Dat is sneller dan een Donald Duck;-) Maar hoe zit het met het thema pesten in dit boek?

De openingszin geeft het gevoel weer wat veel leerlingen kennen die gepest worden: "Kasper heeft gezegd dat ik na school op hem moet wachten. En als Kasper zegt dat je moet wachten, dan wacht je." Klinkt intimiderend, en de volgende pagina's versterken dat gevoel alleen maar.
De auteurs hebben een goede toon neergezet om dit thema te behandelen. Waarom wordt iemand een pester? Wat is de invloed van roddels en nepberichten op hoe je over iemand denkt? Hoe kom je er achter hoe iemand echt is? Dat zijn belangrijke vragen en die zitten allemaal in tekst en beeld verstopt.
Veel kinderen die gepest worden hebben het gevoel dat ze het zelf maar moeten uitzoeken. In dit boek is Alex ook aan zichzelf overgeleverd. Hoe dat voelt is sterk in beeld gebracht: hij maakt zich letterlijk klein en wacht op de eerste schop (die gelukkig niet komt).
Kasper blijkt Alex te willen gebruiken na een megadomme actie van zijn kant. Kasper zegt: "Ik ben sterker, maar jíj bent slimmer. En ik ben slim genoeg om dat te weten." (blz. 13) Als pester Kasper zijn mikpunt Alex voor zijn karretje heeft gespannen volgt een humoristisch stripverhaal, die het pestprobleem een beetje lucht geeft. Met zijn tweeën proberen ze zich uit de situatie te redden. Niet alleen Alex, maar ook de lezer, leert daardoor een andere kant van Kasper kennen. Het blijkt allemaal anders in elkaar te zitten dan gedacht. Dat het uiteindelijk meevalt, is een positieve boodschap. Maar voor school belangrijke aspecten als veilige omgeving, verbondenheid en positieve groepsvorming komen niet aan bod. Er komen helemaal geen andere personages voor die weten wat er speelt (ouders, klasgenoten, leraren). Hierdoor wordt de humor uitvergroot en het probleem verkleind. Zo krijg je wel een erg eendimensionaal positief beeld over het tegengaan van pesten.