Lezersrecensie
Humoristisch staaltje omdenken
Levina van Teunenbroek is nog niet zo heel bekend als kinderboekenschrijfster. Maar dit boek, dat als eerste deel van een nieuwe serie is aangekondigd, smaakt beslist naar meer!
De cover ziet er vrolijk uit met een knalgeel busje vol blije kinderen en veel confetti op de achtergrond. De kinderen vormen de Kabaalbende uit de titel. Linksonder nog net te zien: een zuurpruim. Dat drukt de pret kennelijk niet… Voor de cover en de overvloedige illustraties in de tekst tekende Charlotte Bruijn. Ze gebruikt een rommelige stijl in zwart-wit met als steunkleur paars, de lievelingskleur van hoofdpersoon Frietje. De tekeningen maken duidelijk aan welke kant de schrijver en illustrator staan: die van de kinderen natuurlijk! Met ontwapenende humor maakt de schrijfster duidelijk waarom. Daarbij kiest ze zorgvuldig namen uit voor de personages, die ook iets zeggen over de karakters.
Op de binnenomslag staat de plattegrond van het plaatsje Braverick (anno 1720). In het wapenschild staat als motto Spic & Span. In het tweede hoofdstuk komen we erachter hoe dat zit: het is werkelijk een keurig stadje, ergens midden in het land, met alles netjes recht, strak geparkeerde auto's in keurig zwart, grijs of donkerblauw en een klok die precies op tijd loopt en de bewoners daar ieder half uur aan herinnert. De burgermeester doet er alles aan om te zorgen dat iedereen zich aan de regels houdt, zíjn regels. Vanaf de eerste schooldag moeten alle kinderen de regels uit hun hoofd leren. En dat gaat inmiddels al jaren zo.
Maar dan arriveert de familie Stout-Van Streek. Vader Ben, moeder Liedewij en dochter Frieda (die alleen luistert als je haar Frietje noemt). Ze hebben het huis van Liedewij's tante geërfd, het enige niet zo heel nette huis van Braverick. Ze zijn dolgelukkig met hun nieuwe huis, Liedewij noemt het huis een plaatje en een paleisje. Tante Carolien had ook nog een galerie in het winkelcentrum. Daar beginnen Frietje's ouders een speelgoedwinkel.
Dit alles is tegen het zere been van de burgermeester Pietlut en Hugo Klikzuur, de overbuurman. Bij de opening van de winkel maken Frietje's ouders er een feest van. Feesten worden daarna verboden. Geen probleem, vinden de ouders van Frietje. Dan noem je het voortaan gewoon een festival. Dat is niet het enige omdenken dat je tegenkomt in dit boek. Als de juf van Frietje helemaal zenuwachtig wordt van lachende en spelende kinderen op het schoolplein, merkt de directeur wijs op: "Er hangt verandering in de lucht, juffrouw Klepgraag. En dat begint bij de jeugd. Laten we er blij mee zijn" (blz. 70) Meer en meer mensen in Braverick beginnen te glimlachen, ja, zelfs te stralen. Het punt is gemaakt, een knap staaltje omdenken. Maar dan heerlijk opgewekt, humoristisch, hier en daar hilarisch en vooral kindvriendelijk gebracht.
Het boek doet denken aan het contrast tussen Pluk van de Petteflet en mevrouw Helderder, of Pippi Langkous en de keurige Tommy en Annika en bouwt daarmee verder op een klassiek jeugdboekthema.
Dit is een boek dat ieder kind leuk zal vinden. Alleen daarom al zouden alle kinderen het boek eens (voor) gelezen moeten hebben. Hoewel er best 'deftige' en heel keurige woorden in staan die niet veel meer gebruikt worden, zal ieder kind begrijpen wat ermee wordt bedoeld. Voorlezen vanaf 4 jaar, zelf lezen vanaf 8 jaar.
De cover ziet er vrolijk uit met een knalgeel busje vol blije kinderen en veel confetti op de achtergrond. De kinderen vormen de Kabaalbende uit de titel. Linksonder nog net te zien: een zuurpruim. Dat drukt de pret kennelijk niet… Voor de cover en de overvloedige illustraties in de tekst tekende Charlotte Bruijn. Ze gebruikt een rommelige stijl in zwart-wit met als steunkleur paars, de lievelingskleur van hoofdpersoon Frietje. De tekeningen maken duidelijk aan welke kant de schrijver en illustrator staan: die van de kinderen natuurlijk! Met ontwapenende humor maakt de schrijfster duidelijk waarom. Daarbij kiest ze zorgvuldig namen uit voor de personages, die ook iets zeggen over de karakters.
Op de binnenomslag staat de plattegrond van het plaatsje Braverick (anno 1720). In het wapenschild staat als motto Spic & Span. In het tweede hoofdstuk komen we erachter hoe dat zit: het is werkelijk een keurig stadje, ergens midden in het land, met alles netjes recht, strak geparkeerde auto's in keurig zwart, grijs of donkerblauw en een klok die precies op tijd loopt en de bewoners daar ieder half uur aan herinnert. De burgermeester doet er alles aan om te zorgen dat iedereen zich aan de regels houdt, zíjn regels. Vanaf de eerste schooldag moeten alle kinderen de regels uit hun hoofd leren. En dat gaat inmiddels al jaren zo.
Maar dan arriveert de familie Stout-Van Streek. Vader Ben, moeder Liedewij en dochter Frieda (die alleen luistert als je haar Frietje noemt). Ze hebben het huis van Liedewij's tante geërfd, het enige niet zo heel nette huis van Braverick. Ze zijn dolgelukkig met hun nieuwe huis, Liedewij noemt het huis een plaatje en een paleisje. Tante Carolien had ook nog een galerie in het winkelcentrum. Daar beginnen Frietje's ouders een speelgoedwinkel.
Dit alles is tegen het zere been van de burgermeester Pietlut en Hugo Klikzuur, de overbuurman. Bij de opening van de winkel maken Frietje's ouders er een feest van. Feesten worden daarna verboden. Geen probleem, vinden de ouders van Frietje. Dan noem je het voortaan gewoon een festival. Dat is niet het enige omdenken dat je tegenkomt in dit boek. Als de juf van Frietje helemaal zenuwachtig wordt van lachende en spelende kinderen op het schoolplein, merkt de directeur wijs op: "Er hangt verandering in de lucht, juffrouw Klepgraag. En dat begint bij de jeugd. Laten we er blij mee zijn" (blz. 70) Meer en meer mensen in Braverick beginnen te glimlachen, ja, zelfs te stralen. Het punt is gemaakt, een knap staaltje omdenken. Maar dan heerlijk opgewekt, humoristisch, hier en daar hilarisch en vooral kindvriendelijk gebracht.
Het boek doet denken aan het contrast tussen Pluk van de Petteflet en mevrouw Helderder, of Pippi Langkous en de keurige Tommy en Annika en bouwt daarmee verder op een klassiek jeugdboekthema.
Dit is een boek dat ieder kind leuk zal vinden. Alleen daarom al zouden alle kinderen het boek eens (voor) gelezen moeten hebben. Hoewel er best 'deftige' en heel keurige woorden in staan die niet veel meer gebruikt worden, zal ieder kind begrijpen wat ermee wordt bedoeld. Voorlezen vanaf 4 jaar, zelf lezen vanaf 8 jaar.
2
Reageer op deze recensie
