Kan je beloven dat je niet verliefd wordt?

January heeft altijd gehouden van een goed feelgood verhaal, en ze heeft altijd in de liefde geloofd. Ze schrijft niet voor niks succesvolle chicklits. Na de gebeurtenissen van het afgelopen jaar krijgt ze echter geen letter meer op papier. Daarom, en omdat ze min of meer blut is, trekt ze zich terug om te schrijven. Maar kan je wel schrijven over iets waar je niet meer in gelooft?

Gus heeft sowieso al nooit geloofd in de liefde. Ook hij schrijft boeken, alleen houdt hij meer van het serieuze werk. Het hele feelgood gebeuren lijkt niet aan hem besteed. Maar ook Gus kampt met gebrek aan inspiratie.

“Dit kon zijn boek niet zijn. Hij leek alleen niet bepaald ontzet. Eerder alsof hij zich wel vermaakte. Alsof iemand een grap met hem uithaalde maar hij niet zeker wist of het echt een lolletje was en er daarom maar niets van zei.“ Emily Henry

Als January en Gus buren worden, ontstaat er een gedurfd plan. Wat als ze elkaars boek schrijven? Wanneer het plan een weddenschap wordt, staat er ineens meer op het spel dan alleen winst of verlies.

In Stranddagboek van Emily Henry, kruipen twee schrijvers in elkaars leven en onder elkaars huid in de hoop een bestseller te schrijven.

Stranddagboek laat zich wat mij betreft niet echt makkelijk in een categorie plaatsen. Het is een feelgood verhaal, waarin schaduwzijdes niet worden geschuwd. Op een mooie manier word je meegenomen in het chaotische gevoelsleven van de personages. Emily Henry laat geluk en ongeluk heel dicht naast elkaar lopen.

January en Gus zijn personages die door de weddenschap veel over zichzelf, en elkaar, leren. Ze worden geconfronteerd met zaken die ze liever niet onder ogen willen zien, maar onbewust leren ze elkaar om die zaken te verwerken. De auteur weet dit goed onder woorden te brengen, en de toevoeging van wat humor zorgt ervoor dat het verhaal niet te zwaar wordt.

De gesprekken tussen January en Gus zijn, vooral als ze het luchtig proberen te houden, zeker bijzonder te noemen. De manier waarop ze allerlei verhaallijnen met elkaar bespreken, en elkaars ideeën aanvullen en veranderen, hebben mij regelmatig aan het lachen gemaakt.

Stranddagboek van Emily Henry liet mij, met een lach en een traan, meegenieten van geenszins perfecte liefdes, die juist daardoor heel mooi en eerlijk op mij overkwamen. Ik geef Stranddagboek dan ook graag 4.5 sterren.

Deze recensie schreef ik voor, en is terug te vinden op, de blog In de Boekenkast: https://indeboekenkast.com.