Lezersrecensie
Perfect imperfect
Marijke Vos werkte jarenlang in de hulpverlening voordat ze haar pen serieus begon te gebruiken. Inmiddels heeft ze een indrukwekkende lijst feelgoodromans op haar naam staan, waaronder historische series en moderne chicklits.
In Het perfecte plaatje volgen we Babs, een feelgoodschrijfster die door haar uitgever op een spirituele retraite in Bolivia wordt gestuurd. Niet uit vrije wil, maar omdat haar boeken te voorspelbaar zijn geworden. Babs, die haar ideale man tot in detail heeft uitgetekend in haar romans, komt daar oog in oog te staan met een man die wel héél veel lijkt op haar fictieve droomvent. Maar zoals je al kunt raden: het leven is geen boek. Terwijl ze worstelt met chakra’s, yoni-yoga en haar eigen vooroordelen over liefde, ontdekt ze dat perfectie misschien niet zo perfect is. De jungle-setting, de spirituele opdrachten en de onverwachte ontmoetingen maken dit tot een verhaal dat je meeneemt op een innerlijke én tropische reis.
Vos schrijft vlot, met een flinke dosis humor en zelfspot. De ik-perspectief zorgt ervoor dat je Babs’ gedachten en twijfels van dichtbij meebeleeft. Haar sarcastische opmerkingen en bizarre situaties (zoals piemelpilates – ja, echt) zorgen voor de nodige komische verlichting. De personages zijn verrassend gelaagd: Babs is niet zomaar een cliché chicklit-hoofdpersonage, maar een vrouw met onzekerheden, scherpe observaties en een verlangen naar echte verbinding.
Wat minder werkte: sommige spirituele elementen voelden wat geforceerd, alsof ze er vooral waren om het verhaal een originele insteek te geven. Ook had het einde iets minder voorspelbaar mogen zijn – het liep nét iets te gladjes af voor mijn smaak. Een beetje meer frictie had het verhaal nog sterker gemaakt.
Een luchtige, tropische feelgood met een spirituele twist, waarin imperfectie juist het mooiste blijkt te zijn.
In Het perfecte plaatje volgen we Babs, een feelgoodschrijfster die door haar uitgever op een spirituele retraite in Bolivia wordt gestuurd. Niet uit vrije wil, maar omdat haar boeken te voorspelbaar zijn geworden. Babs, die haar ideale man tot in detail heeft uitgetekend in haar romans, komt daar oog in oog te staan met een man die wel héél veel lijkt op haar fictieve droomvent. Maar zoals je al kunt raden: het leven is geen boek. Terwijl ze worstelt met chakra’s, yoni-yoga en haar eigen vooroordelen over liefde, ontdekt ze dat perfectie misschien niet zo perfect is. De jungle-setting, de spirituele opdrachten en de onverwachte ontmoetingen maken dit tot een verhaal dat je meeneemt op een innerlijke én tropische reis.
Vos schrijft vlot, met een flinke dosis humor en zelfspot. De ik-perspectief zorgt ervoor dat je Babs’ gedachten en twijfels van dichtbij meebeleeft. Haar sarcastische opmerkingen en bizarre situaties (zoals piemelpilates – ja, echt) zorgen voor de nodige komische verlichting. De personages zijn verrassend gelaagd: Babs is niet zomaar een cliché chicklit-hoofdpersonage, maar een vrouw met onzekerheden, scherpe observaties en een verlangen naar echte verbinding.
Wat minder werkte: sommige spirituele elementen voelden wat geforceerd, alsof ze er vooral waren om het verhaal een originele insteek te geven. Ook had het einde iets minder voorspelbaar mogen zijn – het liep nét iets te gladjes af voor mijn smaak. Een beetje meer frictie had het verhaal nog sterker gemaakt.
Een luchtige, tropische feelgood met een spirituele twist, waarin imperfectie juist het mooiste blijkt te zijn.
1
Reageer op deze recensie