Neergang van de aristocratie

1790. Burggravin Marie-Josèphe-Rose de Beauharnais leeft gescheiden van haar man in haar ouderlijk huis op Martinique. Als de slavenopstanden uitbreken keert zij samen met haar dochter en het kindermeisje terug naar Parijs, Frankrijk. Maar voor ze zich kan herenigen met haar zoon die bij zijn vader is achtergebleven, moet Marie-Rose eerst onderdak vinden. En dat is niet makkelijk, want de revolutie is uitgebroken en veel oude bekenden zijn gevlucht. Voor haar eigen veiligheid neemt ze afstand van haar titel en noemt zich voortaan citoyenne. Samen met de vrouw die haar onderdak verleent, organiseert ze soirees voor hoogstaande gasten die ooit contacten hadden bij het hof. Dit blijft niet onopgemerkt. Ze wordt opgepakt en naar een gevangenis gebracht in afwachting op haar proces en de onvermijdelijke guillotine.

1779. Als negenjarige ontvangt Napoleon Bonaparte een beurs voor de militaire academie. Hij heeft een enorme drang om zichzelf te bewijzen en gebruikt zijn wilskracht om doelen te bereiken. Maar wanneer successen uitblijven, vindt zijn familie het tijd worden dat hij een gefortuneerde vrouw trouwt. Net als de situatie uitzichtloos lijkt, keert het tij en wordt Napoleon aangesteld als generaal. Hij stort zich vol overgave op zijn werk en als Marie-Rose zijn pad kruist, is hij vastbesloten ook haar te veroveren.

Dit boek is opgedeeld in twee delen en twee perspectieven. Het perspectief van Marie-Rose wordt in de eerste persoon geschreven, dat van Napoleon in de derde.
Het eerste deel behelst tweederde van het boek en laat het leven zien van Marie-Rose en haar persoonlijke zoektocht naar geluk. Dit verhaal is niet geheel waargebeurd, maar op historische feiten gebaseerd, maar ik kan in ieder geval wel verklappen dat het goed afloopt, want Marie-Rose trouwt op het eind van het boek met Napoleon Bonaparte. Maar dat is natuurlijk geen verrassing als je de geschiedenis kent. Verwacht echter geen suikerzoet verhaal. Dit boek gaat niet zozeer over de liefde tussen Napoleon en Marie-Rose, meer de zoektocht naar liefde tegen de achtergrond van de Franse revolutie. Vooral dat laatste maakt het boek interessant, omdat het de neergang van de aristocratie laat zien. Apart van Marie-Rose krijgen we in korte hoofdstukjes mee hoe het leven van Napoleon er uit ziet. In het tweede deel van het boek komen beide personages samen.

Het is zeker een interessante insteek om door de ogen van een alleenstaande moeder en voormalig burggravin de Franse revolutie in kaart te brengen, maar ik ben niet lyrisch over de schrijfstijl. Er wordt namelijk heel veel verteld. Niet alleen in flashbacks, ook belevenissen worden op zo een manier verteld dat ik regelmatig het gevoel kreeg een dagboek te lezen en dat werd op den duur vermoeiend. De verwoording is eenvoudig en soms iets te modern. Ook kreeg ik geen binding met hoofdpersonage Marie-Rose, zij werd te afstandelijk gebracht.

Quote:
Mijn lot ligt plotseling in handen van Napoleon Bonaparte. De jonge, groezelige generaal die me aanstaarde alsof hij een geest in me zag. De generaal bij wie ik me ongemakkelijk voelde en die ik onmogelijk kan zien als de held die Carnot beschrijft.