Het is maandag, mijn favoriete dag van de week

Workaholic Yara’s grote droom is om met het accountancybedrijf dat ze samen met vriendin Reina heeft opgezet naar de beurs te gaan. Maar als zelfs de goedbedoelde koppelpogingen niet helpen de overwerkte Yara te laten ontspannen en de fouten zich opstapelen, kan Reina niet anders dan Yara met verlof te sturen.

Als Yara’s moeder hulp nodig heeft met de hond, ziet Yara dit als een uitgelezen kans om in de buurt van haar bedrijf te blijven, terwijl ze stiekem werkt aan het realiseren van haar droom door een belangrijke klant een belofte te doen.
Maar thuis is niet alles meer hetzelfde. Tot Yara’s verbijstering heeft haar moeder een kostganger en staat de piano waar zoveel familieherinneringen aan kleven te koop.

Op het eerste gezicht lijkt het Yara’s huisgenoot te lukken om de opgefokte Yara te laten ontstressen en bloeit ook haar passie voor pianospelen weer op. Maar als Yara zich aansluit bij een band en nog meer werk naar zich toetrekt, wordt de belangrijke klant ongeduldig. Bovendien ligt het beleidsplan van haar bedrijf onaangeroerd op haar te wachten en stapelen de mysteries omtrent haar moeders financiën zich op.

Als enkele verliefde mannen ook nog haar pad kruisen en alles een prioriteit wordt, zal Yara belangrijke keuzes moeten maken.

==<>==

Negentig seconden is het eerste boek dat ik van Vannessa Thuyns lees. Door de titel en het feitje op de achterflap werd ik nieuwsgierig naar het verhaal.
"Een vrouw heeft niet langer dan negentig seconden nodig om haar date te beoordelen. Na anderhalve minuut weet ze al of die persoon een blijvertje is. (Brits onderzoek, 2012)"

Vanaf de eerste pagina voelde ik me betrokken bij het chaotische leven van Yara vanuit wiens perspectief we het verhaal beleven. Bij de zin “Het is maandag, mijn favoriete dag van de week”, kon ik niet anders dan in schaterlachen uitbarsten. Het deed me herinneren aan de chagrijnige maandagen die ik zelf na een goed weekend op kantoor beleefde, die Yara -als workaholic zijnde- dus totaal anders ervaarde.

Doordat ik me al direct verbonden voelde met de hoofdpersoon vloog ik door het verhaal. De verhaalstructuur is fijn opgebouwd, de hoofdstukken mooi aan elkaar geregen en de personages kleurrijk genoeg om te blijven boeien.

Ondanks dat er aan mannelijk testosteron geen gebrek is, zie ik de titel in combinatie met het feitje na het eerste hoofdstuk niet meer terug en dat vind ik jammer. Ook het eind liet me verbijsterd achter, maar dat kan ook aan mijn verwachtingen liggen ;)