onverwacht interessant!

1956, Ellen Crosby woont in een authentiek Engels dorpje en besluit om te reageren op een vacature voor leerling verpleegsters die ze in de lokale krant zag staan. Haar nieuwe werkplek wordt Ambergate, gebouwd tussen 1870 en 1872 om psychiatrische patiënten in op te vangen. Tijdens haar eerste werkdag wordt de twintigjarige Amy Sullivan opgenomen, onmiddellijk voelt ze een sterke band met het meisje gezien ze leeftijdsgenoten zijn en op dezelfde dag toegekomen zijn in de instelling. Al snel heeft Ellen enkele bedenkingen bij de behandelingen die verscheidene patiënten ondergaan.

2006, Sarah werkt in de plaatselijke bibliotheek en het is haar droom om een boek te schrijven. Ze raakt geobsedeerd door een vervallen herenhuis waar voorheen het Mental Health Act in gehuisvest was, ook wel Ambergate genoemd en wil daar haar boek over schrijven. Samen met Nathan die het pand gekraakt heeft duikt ze in het verleden van het oude gesticht en ontrafelt ze wel een zeer bijzonder geheim, dat ook haar eigen toekomst zal veranderen.

Kathryn Hughes publiceerde haar eerste boek The Letter zelf in 2013 nadat het voorheen door diverse uitgevers afgewezen was. Toen ze haar boek gratis aanbood op Kindle werd het een hit, tienduizenden downloads en lovende kritieken volgden en het boek kwam in de kortste keren op nummer één bij Kindle. Nu is The letter vertaald in 25 talen en wereldwijd werden er reeds duizenden exemplaren van verkocht. Voor mij was De sleutel, Kathryn’s tweede boek, een eerste kennismaking met haar werk en ik was aangenaam verrast. De sleutel is een ontroerend verhaal dat op een heerlijke manier gebracht wordt. Dit is één van de boeken die je best begint te lezen zonder reeds al te veel over het verhaal te weten op voorhand, er zijn namelijk heel wat onverwachte plotwendingen en die zorgen voor heel wat spanning. Hierdoor kan je het boek bijna onmogelijk opzij leggen eenmaal je erin bent begonnen. De tekst op de achterflap van het boek werd door de uitgever dan ook terecht beknopt gehouden en ook ik heb dit proberen aan te houden in deze recensie.

Kathryn heeft een soort van magische schrijfstijl, het is alsof ze je betovert met haar woorden waardoor je als lezer aan haar lippen hangt, zelfs wanneer het verhaal je minder kan boeien blijf je gefascineerd verder lezen. Ze schrijft op een filmische manier over de personages en hun omgeving, hierdoor lijkt het wel alsof je je in het verhaal zelf bevindt. Voor haar research deed de auteur onderzoek naar het Denbigh Asylum in North Wales en doorspitte ze ‘The National Sound’ archieven van de Britse bibliotheek in Londen, waar verschillende geluidsfragmenten beschikbaar zijn van patiënten uit verscheidene instellingen zoals Ambergate. Ze heeft haar verhaal niet gebaseerd op één specifiek persoon maar wel op de verschillende stemmen die ze hoorde tijdens haar research in ‘The National Sound’ archieven. De auteur schuwt het dan ook niet om de gruwelijke waarheden over de behandelingen die patiënten ondergingen in de instellingen aan de kaak te stellen. Als lezer is het dan ook wel af en toe eventjes slikken wanneer de auteur het heeft over de elektro-techniek, de isoleercel of andere speciale behandelingen. Verwacht dus zeker niet een zeemzoete roman, want door de journalistieke achtergrond van Kathryn worden feiten op een knappe manier verwerkt in een krachtige roman en wordt het geheel realistisch voorgesteld. Je zou zo kunnen denken dat het een verhaal is dat gebaseerd werd op waargebeurde feiten.

Het verhaal wordt afwisselend verteld in twee tijdlijnen, 1956 en 2006, in korte hoofdstukken waarbij niet alleen de hoofdpersonages de nodige aandacht krijgen maar ook nevenpersonages, waaronder verscheidene patiënten van Ambergate. Het is moeilijk om onberoerd te blijven bij de verhalen van Gertie, Queenie of Belinda. Vol ongeloof en machteloosheid leer je het tragische verhaal van Amy kennen. Het onrecht dat haar aangedaan wordt maakt je stil, je gaat er even bij zitten en het heeft tijd nodig om te bezinken. Stel je voor dat je je in Amy haar plaatst bevindt… De sleutel onderscheidt zich van andere boeken over dit thema door het personeel van de instelling niet aan te klagen, ook zij zijn met hun handen en voeten gebonden aan “het” systeem. Via leerling verpleegster Ellen wordt dan duidelijk hoe zwaar hun werk wel niet is, zowel fysisch als mentaal. Ellen is machteloos doordat ze gebonden is aan het systeem en heeft het moeilijk met de manier waarop de patiënten behandeld worden.

De sleutel is niet alleen op een zeer boeiende manier geschreven, inhoudelijk is het een zeer sterk verhaal. Voor mij was het een zeer positieve kennismaking met deze auteur. Hoewel de cover het niet prijsgeeft is het boek niet alleen geschikt voor liefhebbers van een mooi romantisch verhaal, maar ook een aanrader voor liefhebbers van historische romans. Een dik verdiende 4,5 sterren!