teveel van alles...

Christiane Gohl schrijft verschillende genres, zoals historische fictie, kinder- en jeugdboeken en non-fictie. Voor elk genre gebruikt ze een ander pseudoniem: Sarah Lark, Ricarda Jordan en Elisabeth Rothenberg. Haar romans over Nieuw-Zeeland en de Caraïben kennen een groot succes en publiceerde ze onder de naam Sarah Larks. Het zijn historische romans die zich telkens in een ander werelddeel afspelen.

Tot aan de sterren is het eerste deel van haar nieuwe serie Wereldvrouwen. Waarbij we worden meegenomen op wereldreis van de Schotse Hooglanden tot in Boston. Voor deze serie zal de auteur haar pseudoniem Sarah Lark gebruiken.

Eind 19de eeuw, Schotland. Vier meisjes groeien quasi samen op. Ailis, Donella en Haily stammen alle drie af van de adellijke familie Hard. De jonge peuter Ailis kijkt op naar de sterren en is verwonderd over hun schittering. Wanneer ze opgroeit blijft ze gefascineerd door het heelal en wil ze dan ook niets liever dan sterrenkunde studeren.
Donella raakt gefascineerd door een schilderij waarop een Montgolfière staat. Als kind experimenteert ze dan ook om deze te kunnen nabootsen. Later wil ze het liefst verder studeren en kunnen vliegen met een ballon. De onstuimige, rebelse Haily stond tijdens haar jeugd steeds in de schijnwerpers en wil dan ook niets liever dan een wereldberoemde actrice worden. Maar dit druist natuurlijk in tegen alle normen en waarden van haar familie. Tot slot is er Emily, haar ouders zijn bedienden bij de ouders van Haily. Ze wordt door de moeder van Haily dan ook ingehuurd als speelkameraadje van hun dochter. Maar de dominante Haily ziet Emily als haar eigendom wat vaak voor strubbelingen zorgt.

Toen ik het boek uit had wist ik niet zo goed wat ik ervan moest denken. Het is een fijn boek om te lezen, gezien de auteur een eenvoudige, vlotte, maar niet al te beeldende schrijfstijl aanhoudt. Het is dus niet zo dat je 19de eeuws Schotland, Boston, Parijs etc… tijdens het lezen filmisch voor je zal zien. De setting wordt nogal oppervlakkig beschreven, waardoor de auteur het eigenlijke verhaal centraal stelt. Door deze eenvoudige schrijfstijl hebben de personages ook zeer weinig diepgang. Dit is iets wat ik toch wel jammer vind. Er gebeurt ontzettend veel met de drie hoofdpersonages in het verhaal en ik vroeg me heel vaak af hoe ze zich hierbij voelden, wat er in hen omging, wat ze dachten,… . Hierdoor kon ik ook niet altijd hun beweegredenen voor hun handelingen begrijpen. Dit lijkt me een enorm gemiste kans voor de auteur, ze had hier zoveel meer mee kunnen doen en uithalen!

Inhoudelijk heb ik ook enorm veel bedenkingen. Het boek staat bol van de toevalligheden, waardoor het realistische karakter van het verhaal volledig in het niets verdwijnt. En laat nu net dit voor mij één van de belangrijkste aspecten aan een verhaal zijn. Ik huiver ervan, en zeker bij historische romans, als iets niet lijkt te kloppen of onrealistisch is. Natuurlijk zijn er zaken zoals literaire vrijheden van de auteur en kunnen er hier en daar wel toevalligheden ontsproten zijn uit haar fantasie die minder realistisch zijn. Maar in Tot aan de sterren zijn er gewoon te veel.

Hoe bijzonder is het niet dat drie van de vier hoofdpersonages de kans krijgen om verder te studeren (en dan nog aan Harvard) in een tijd waarin dit niet zo gangbaar was? Hoe is het mogelijk dat Gooby tijdens zijn laatste uren geen enkel lawaai maakte en alarm sloeg zonder dat ook maar iemand het hoorde? In het echte adellijke leven kan ik me niet voorstellen dat Haily zo eenvoudig aan de slag kan in het theater, zonder dat haar familie haar echt tegenhoudt. En zo kan ik hier nog enkele pagina’s vullen, maar om spoilers te voorkomen hou ik het bij deze voorbeelden.

Wat me bovenal nog het meest stoorde is dat ook Sarah Lark meegaat in de WOKE-hype. De dag van vandaag mag je de krant niet meer openslaan of je wordt ermee om het hoofd geslagen, ook op televisie is het dagelijkse kost. Ik ben niet naïef en besef dat dit van alle tijden is. Er waren ook eind 19de eeuw reeds mensen die verliefd werden op anderen van het zelfde geslacht. Maar moet dit in de schijnwerpers komen te staan in ELK boek dat je leest? Ik heb het gevoel dat Sarah Lark dit erbij heeft gesleurd om mee te doen aan de hype en het doet het verhaal geen recht aan.

Ondanks al mijn bedenkingen las het boek wel vlotjes, ik moest gewoon even mijn verstand op nul zetten. Hierdoor krijgt het dan toch nog een 2.5 sterren.