Lezersrecensie
meer van verwacht
Irina Shapiro is geboren in Moskou en emigreerde op elfjarige leeftijd naar de USA. Hier behaalde ze haar bachelor in Internationale handel en marketing. Maar haar grote liefde voor reizen en geschiedenis weet ze te combineren met haar passie voor literatuur. Haar werken zijn veelal geïnspireerd door haar reizen en hebben allemaal een historisch kantje. Doordat ik dezelfde interesses heb als de auteur, was ik enorm nieuwsgierig naar haar werk.
In handen van de tijd is het eerste deel binnen de serie Tijdloze liefde met Valerie Crane als hoofdpersonage. De serie wordt vaak vergeleken met de Outlander-serie van Diana Gabaldon.
Valerie Crane heeft een stukgelopen relatie achter de rug en is nu met haar zus op vakantie in een klein dorpje aan de Engelse kust. Geïnteresseerd in geschiedenis valt haar de ruïnes van het nabijgelegen kasteel onmiddellijk op.
Wanneer ze een antiekwinkeltje bezoekt, belandt ze plots in 1605, waar het kasteel nog in volle glorie over het Britse landschap heerst. De kasteelheren, de broers Whitfield, ontfermen zich over haar. Het leven in de 17de eeuw is voor Valerie niet zo eenvoudig en ze moet veel obstakels weten te overwinnen.
Net als in de Outlander– serie gaat dit verhaal over tijdreizen. Maar daar stoppen voor mij ook al gelijkenissen. Bovendien is het geen waardige vergelijking! Beide auteurs hebben een volledig andere schrijfstijl.
In handen van de tijd werd geschreven in een uiterst eenvoudige stijl, waardoor de personages ook geen enkele diepgang hebben. Ze dwalen rond in het verhaal als zielloze wezentjes. Ik kan me voorstellen dat, als je teruggekatapulteerd wordt vanuit de 21ste eeuw naar de 15de eeuw, er een schok door je heen gaat. Je weet de gebruiken en gewoontes uit die periode niet, waardoor je je ook onopzettelijk misdraagt, je hebt duizend en een vragen (hoe ben je daar nu terecht gekomen, hoe moet je dit of dat, … ), maar Valerie lijkt het allemaal normaal te vinden. Irina Shapiro had met dit concept zoveel meer kunnen doen, ze had dieper kunnen graven en het veel realistischer kunnen maken.
Voor mij stopte het hier al … want de toon voor de rest van het verhaal was gezet. Personages hebben geen diepgang, het verhaal zelf is flauwtjes afgewerkt en de auteur hanteert een eenvoudige schrijfstijl. Bovendien brengen de 50 shades of grey– passages geen meerwaarde aan het verhaal.
Shapiro’s kennis van de Britse geschiedenis maakte dan wel weer veel goed. De 15de eeuw was een ontzettend woelige, maar ook interessante periode in de Britse geschiedenis. Op een knappe manier wist de auteur enkele historische fragmenten in haar verhaal te verwerken. Doch ook hier weer, ze had er veel meer mee kunnen doen.
In handen van de tijd was toch een teleurstelling, vooral omdat de marketing het probeert aan de man te brengen door het te vergelijken met het werk van Diana Gabaldon. Veel lezers zullen dan ook teleurgesteld zijn. Het verhaal krijgt 2 sterren.
In handen van de tijd is het eerste deel binnen de serie Tijdloze liefde met Valerie Crane als hoofdpersonage. De serie wordt vaak vergeleken met de Outlander-serie van Diana Gabaldon.
Valerie Crane heeft een stukgelopen relatie achter de rug en is nu met haar zus op vakantie in een klein dorpje aan de Engelse kust. Geïnteresseerd in geschiedenis valt haar de ruïnes van het nabijgelegen kasteel onmiddellijk op.
Wanneer ze een antiekwinkeltje bezoekt, belandt ze plots in 1605, waar het kasteel nog in volle glorie over het Britse landschap heerst. De kasteelheren, de broers Whitfield, ontfermen zich over haar. Het leven in de 17de eeuw is voor Valerie niet zo eenvoudig en ze moet veel obstakels weten te overwinnen.
Net als in de Outlander– serie gaat dit verhaal over tijdreizen. Maar daar stoppen voor mij ook al gelijkenissen. Bovendien is het geen waardige vergelijking! Beide auteurs hebben een volledig andere schrijfstijl.
In handen van de tijd werd geschreven in een uiterst eenvoudige stijl, waardoor de personages ook geen enkele diepgang hebben. Ze dwalen rond in het verhaal als zielloze wezentjes. Ik kan me voorstellen dat, als je teruggekatapulteerd wordt vanuit de 21ste eeuw naar de 15de eeuw, er een schok door je heen gaat. Je weet de gebruiken en gewoontes uit die periode niet, waardoor je je ook onopzettelijk misdraagt, je hebt duizend en een vragen (hoe ben je daar nu terecht gekomen, hoe moet je dit of dat, … ), maar Valerie lijkt het allemaal normaal te vinden. Irina Shapiro had met dit concept zoveel meer kunnen doen, ze had dieper kunnen graven en het veel realistischer kunnen maken.
Voor mij stopte het hier al … want de toon voor de rest van het verhaal was gezet. Personages hebben geen diepgang, het verhaal zelf is flauwtjes afgewerkt en de auteur hanteert een eenvoudige schrijfstijl. Bovendien brengen de 50 shades of grey– passages geen meerwaarde aan het verhaal.
Shapiro’s kennis van de Britse geschiedenis maakte dan wel weer veel goed. De 15de eeuw was een ontzettend woelige, maar ook interessante periode in de Britse geschiedenis. Op een knappe manier wist de auteur enkele historische fragmenten in haar verhaal te verwerken. Doch ook hier weer, ze had er veel meer mee kunnen doen.
In handen van de tijd was toch een teleurstelling, vooral omdat de marketing het probeert aan de man te brengen door het te vergelijken met het werk van Diana Gabaldon. Veel lezers zullen dan ook teleurgesteld zijn. Het verhaal krijgt 2 sterren.
1
Reageer op deze recensie
