mooie roman

Karissa Chen is een duizendpoot die reeds meerdere prijzen won. Bovendien is zij de hoofdredacteur van Hyphen Magazine (een Amerikaans-Aziatisch magazine). Ze woont deels in Taipei en deels in New Jersey. Haar grootvader emigreerde tijdens de Chinese Burgeroorlog van Shanghai naar Taiwan. Na zijn dood vond Karissa in zijn spullen een foto waarop hij huilend aan het graf van zijn moeder in Shanghai stond. Hij had haar sinds zijn negentiende niet meer gezien. Karissa raakte geïnteresseerd in de geschiedenis van de Chinese immigranten die noodgedwongen China moesten verlaten tijdens de Burgeroorlog. Ze dook de Chinese media in op zoek naar meer informatie en vond heel wat hartverscheurende verhalen. Al snel wist ze wat ze met al haar research zou doen, namelijk een roman schrijven waarbij Suchi en Haiwen de verhalen van de duizenden vluchtelingen zouden vertegenwoordigen.

2008, Haiwen is net zijn echtgenote verloren wanneer hij in een supermarkt in Los Angeles ‘zijn’ Suchi terug ziet na lange tijd. Nu zijn echtgenote er niet meer is, ziet hij dit als een nieuwe kans voor hen om samen te zijn. Maar Suchi wil niet meer naar het verleden kijken, alleen naar wat de toekomst haar kan brengen.

Shanghai, zo’n zestig jaar geleden: de zevenjarige Suchi leert Haiwen kennen op school en wordt aangetrokken door zijn muziek. Haiwen is namelijk een natuurtalent met zijn viool. Als tieners worden ze onafscheidelijk en lijken ze voorbestemd voor elkaar. Ze spreken zelfs al over trouwen. Maar hier komt een einde aan wanneer Haiwen zich in 1947 vrijwillig aanmeldt voor het nationalistisch leger, om zo zijn broer hiervan te behoeden. Aan Suchi laat hij zijn viool na, met een memo waarop hij ‘Vergeef me’ schrijft.
Ook de ouders van Suchi willen hun dochters beschermen tegen de opstanden en sturen Suchi samen met haar zus Sulan naar Hong Kong in de hoop dat ze daar een beter leven kunnen leiden dan in China.
Wanneer Suchi en Haiwen elkaar zestig jaar later weer ontmoeten, hebben ze beiden veel meegemaakt en lijkt er geen hoop meer te zijn voor de liefde die ze ooit voor elkaar voelden.

Vogels op de wind is een geweldige en inspirerende roman over liefde, familie, migratie, de impact van oorlog op een mensenleven, … . Maar her en der lees ik recensies waarin men aangeeft dat men moeilijk in het verhaal kan komen. Persoonlijk had ik niet dezelfde leeservaring, maar ik begrijp volkomen vanwaar deze opmerkingen komen. De auteur is namelijk gewoon om voor Aziatische lezers te schrijven en dat is te merken aan dit verhaal. Karissa Chen zal geen extra achtergrondinformatie geven over de geschiedkundige gebeurtenissen die zij als setting gebruikt voor haar verhaal. Ze gaat er precies vanuit dat haar lezers al enige voorkennis hebben over de Chinese burgeroorlog en de gruwelen die dan gebeurd zijn. Ook schrijft ze de voornamen op verschillende Chinese schrijfwijzen: Mandarijns, Shanghainees, Kantonees (Hong Kong). In een voorwoord geeft ze hier wat toelichting over, maar ze had dit beter aangevuld met nog wat achtergrondinformatie over de Chinese geschiedenis. Op deze manier zou de auteur het boek toegankelijker hebben gemaakt voor een breder publiek.

De auteur heeft een verfijnde schrijfstijl, waarmee ze op een diepgaande manier de impact van een oorlog in beeld brengt. Hierbij legt ze de focus op migratie, hoe het families uiteen rukt, hoe moeilijk het is ergens anders een nieuw leven te beginnen, etc… . Bij mij liet het een diepe indruk na, we vergeten vaak wat een vluchteling allemaal moet meemaken, naast de oorlogsgruwelen laten ze namelijk ook hun familie en vrienden achter. Hiernaast weet de auteur het vooroorlogse Shanghai op een beeldende manier te omschrijven, het was alsof ik zelf door de longtangs rondzwierf en alle kleuren en geuren in me kon opnemen.

Het verhaal is geschreven vanuit twee verschillende perspectieven, die van de twee hoofdpersonages Suchi en Haiwen. De verschillende hoofdstukken worden niet in chronologische volgorde weergegeven, de auteur springt tussen 1947 en 2008 heel wat heen en weer doorheen de tijd. Hierdoor vond ik het verhaal soms iets moeilijker te volgen. Ik begrijp niet zo goed wat de bedoeling hiervan is en had dan ook liever dat het boek chronologisch was geschreven.

Vogels op de wind is een fascinerende roman over een minder bekend onderwerp. De auteur weet het Chinese migrantenverhaal op een boeiende, maar ook poëtische manier te vertellen, dankzij de muzikale toets van Haiwen. Het boek krijgt 3.5 ster.