een diepgaande roman

Christine Dwyer Hickey is een Ierse auteur met een bewogen jeugd. Ze groeide op in een chaotisch gezin, waarbij haar ouders scheidden toen ze 14 jaar oud was. Haar vader kreeg het hoederecht en haar moeder verdween uit haar leven. Dit heeft invloed gehad op haar werk. Zo schreef ze Tatty een roman over echtscheiding, maar dan vanuit het perspectief van het kind. De auteur heeft met haar werken, die wereldwijd vertaald zijn, reeds meerdere literaire prijzen gewonnen. Onze levens in Londen wordt door de VPRO omschreven als een rauw romantisch prachtboek, waardoor mijn nieuwsgierigheid gewekt was, die van jullie ook?

1979, Milly komt aan in Londen. Ze ontvluchtte het bekrompen Ierland om niet aan de schandpaal genageld te worden. Ze vindt werk bij mevrouw Oak in een pub en mag in het zolderkamertje verblijven. Al snel raakt ze bevriend met Trish, die ook in de pub werkt. Beiden delen al snel hun lief en leed.

In de pub is Pip een vaste stamgast. Ook hij is van Ierse afkomst, wat direct een band met Milly schept. Hij is profbokser, maar heeft te kampen met demonen uit het verleden. Wanneer zijn bokscarrière maar niet van de grond lijkt te komen, krijgt hij een drankprobleem. Doorheen de jaren blijven Pip en Milly elkaar maar tegen het lijf lopen, zullen ze ooit liefde vinden bij elkaar?

Hoewel Onze levens in Londen lijkt op een liefdesroman, waarbij de twee hoofdpersonages het ene ogenblik elkaar aantrekken en het andere elkaar afstoten, omvat deze roman zoveel meer. Christine Dwyer Hickey belicht de gevolgen van alcoholisme op een wel zeer indringende manier, via Pip. Zijn verhaal raakt de lezer dan ook diep.

Milly krijgt te maken met een verkeerde keuze die ze ooit gemaakt heeft en die haar haar hele leven zal achtervolgen. Ook haar verhaal beroert de lezers. Beide personages worden met heel veel emotie neergezet door de auteur. Dit mede door haar fijne, gevoelige schrijfstijl. Emoties spatten van elke pagina af, en de lezer wordt erdoor aangegrepen. Hier is niet het verhaal belangrijk, maar de personages en hoe ze zich voelen, gedragen, … . Het verhaal zelf heeft in Onze levens in Londen eerder een secundaire rol.

Naast het neerzetten van ijzersterke personages, en problematieken zoals alcoholisme, weet de auteur ook enkele interessante geschiedkundige feiten te brengen in haar verhaal. Zo worden onder andere de bomaanslagen van de IRA in Londen belicht en de verdere verstedelijkingen van Londen begin jaren tachtig. Waar ooit een volkse buurt was, staat nu bol van de wolkenkrabbers. Door de Ierse achtergrond van de twee hoofdpersonages wordt ook belicht hoe het was voor hen in Londen. Zo werden ze vaak, ten tijde van de IRA, scheef bekeken en onheus behandeld . Wat later verbeterde, hoewel ze nog steeds gezien werden als immigranten.

Onze levens in Londen is een gelaagde roman, wat het op het eerste zicht zeker niet zou doen vermoeden. Na het lezen moet je het verhaal wat laten bezinken en hoe langer je erover nadenkt, hoe meer aspecten je zal ontdekken. Het is een roman die veel emoties oproept en momenteel ondergewaardeerd wordt in Vlaanderen en Nederland, zonde. 4.5 sterren.