een duister verhaal in een nog duisterdere wereld

A.G. Slater is van vele markten thuis, zo schreef ze al heel wat novelles, thrillers en kortverhalen. Maar met haar fantasy verhalen scheert ze hoge toppen, zo won ze reeds de World of Fantasy Award. Haar Het lied van de zee stond lang in de bestsellerlijsten en wordt vaak omschreven als een Gothic sprookje. Als liefhebber van het Gothic genre was ik dan ook benieuwd naar haar werk.

Silverton wordt al eeuwen gerund door de heksenfamilie Briar. Normaal worden heksen opgejaagd en belanden ze meestal op de brandstapel. Maar de familie Briar wordt geduld zolang ze de grenzen bewaken met de Donkere Landen, waar gevreesde wezens leven.

Ellie is de eerste niet-heks in de familie sinds lange tijd. Ze voelt zich dan ook een buitenbeentje en moeilijk aanvaard. Wanneer haar grootmoeder onverwacht overlijdt, komt Ellie ongelukkig ten val en ontdekt zij dat ze toch één gave heeft: ze kan met de doden praten. Op deze manier komt zij enkele zeer duistere familiegeheimen te weten.

Hoewel dit een alleenstaand verhaal is, is de wereld waarin het zich afspeelt gecreëerd in het voorgaande werk van de auteur Het lied van de zee. Hierdoor kon ik maar moeilijk in het verhaal komen. Mede ook doordat de auteur in de eerste honderd pagina’s vooral de setting en de personages beschrijft. Zo leren we Silverton kennen, hoe het bestuurd wordt door de heksenfamilie en de inwoners van het stadje. Eenmaal de eerste honderd pagina’s doorsparteld begint het verhaal pas echt. Het wordt zelfs ontzettend spannend. Beetje jammer dat de auteur dit niet vanaf de eerste pagina heeft gedaan, want ik kan me voorstellen dat er lezers zullen afhaken hierdoor.

Het verhaal wordt verteld vanuit het perspectief van Ellie Briar wat een interessante invalshoek is . Zij de enige niet-heks in de familie is kijkt ze anders naar de gebeurtenissen. Tijdens het verhaal groeit zij ook uit van een naïef jong meisje tot een sterke karaktervolle vrouw. Er is een duidelijke link van de titel en de cover naar het verhaal waarin Ellie Briar alles noteert in een schriftje. De uitgever heeft bovendien heel veel moeite gedaan om de lay-out van het boek zoveel mogelijk op dit schriftje te doen lijken. Knap en ook leuk bedacht. Je zou het boek alleen al aanschaffen omdat het mooi staat in je boekenkast, zonder dat je het ooit zou lezen.

Het verhaal zelf is duister, vol geesten, heksen en andere wezens. Maar mij deed het toch eerder aan een fantasy verhaal denk dan aan een gothic. De auteur maakt namelijk gebruik van heel wat unieke wezens die eigen zijn aan fantasy verhalen. Hoewel het einde toch iets voorspelbaar lijkt, is het vanaf het tweede deel ontzettend spannend. Graag had ik dit boek hoger gescoord maar het trage begin was voor mij toch een afknapper. 3.5 sterren.