Lezersrecensie
heerlijk boek over geschiedenis
Umayya Abu-Hanna is een Palestijnse auteur en journalist. In de jaren tachtig verhuisde ze naar Finland en sinds 2010 woont ze in Amsterdam. Samen met de Nederlandse culinaire chef Anouk Jansen en de Palestijnse kunstenares Mary Ann Jaraisy schreef ze Een Palestijns diner een boek vol persoonlijke verhalen en recepten.
Bethlehem (gelegen in Palestina, vroegere Judea) is niet alleen de geboorteplaats van Jezus, maar sinds de oudheid ook de plek waar verschillende religies samenkomen. Met Een Palestijns diner duiken de auteurs terug de geschiedenis in. Hoe werd Kerstmis in de oudheid in Palestina gevierd? Hoe evolueerde dit doorheen de jaren? Gezien de recente ontwikkelingen in de regio staan ze ook stil bij wie de Palestijnen zijn en vanwaar ze komen. Maar ze doen dit op een originele manier, ze verweven geschiedenis met de Palestijnse culinaire tradities. Aan de hand van eeuwenoude gerechten laten ze de lezers kennismaken met de Palestijnse cultuur en geschiedenis.
Een Palestijns diner is de persoonlijke zoektocht van Umayya Abu-Hanna naar haar eigen Palestijnse identiteit, die ze kwijt leek te zijn door de Israëlische bezetting. In haar thuisland werd haar verboden te zeggen dat ze Palestijnse was, pas later, nadat ze emigreerde kon dit. Wat natuurlijk een stempel op haar drukte. Omdat eten een belangrijk onderdeel is in de Palestijnse cultuur en voor gevluchte Palestijnen de enige link naar hun thuisland is, werd dit de rode draad van dit werk. Tijdens het lezen van Een Palestijns diner is duidelijk dat de auteur nog steeds de weg naar haar eigen identiteit kwijt is. Buiten de rode draad met de gerechten vond ik het boek nogal chaotisch. Ze lijkt van de hak op de tak te springen, zo gaat het het ene moment over kerstmis en de belangrijke Christelijke locaties in Palestina en het andere moment over Palestijnse emigranten, en iets later over de Armeense genocide. Om het nog extra verwarrender te maken haalt ze familieverhalen aan, maar die worden verteld alsof we weten over wie ze het heeft. Het is mij niet altijd duidelijk over wie de auteur schreef: een oom, een tante, nicht, etc… .
Wanneer je de hoofdstukken afzonderlijk van elkaar leest en niet als één geheel ziet, bevat het interessante delen. Zoals de geschiedenis van Palestina waarbij verwezen wordt naar de Filistijnen. Ook weet de auteur de achtergronden van de verschillende gerechten op een heldere manier weer te geven.
De gerechten in dit boek werden verzorgd door Anouk Jansen en de gedichten door Mary Ann Jaraisy, de tekst zelf door Umayya Abu-Hanna. Misschien werd dit boek door teveel mensen geschreven, en is dit een andere reden waardoor het wat chaotische overkomt?
Een Palestijns diner is vooral een kleurrijk boek. Het bevat veel illustraties, zoals oude familiefoto’s en foto’s van de ingrediënten. Daardoor is dit een visueel sterk werk geworden. Inhoudelijk vind ik het boek minder aantrekkelijk en had ik er meer van verwacht. 3
Bethlehem (gelegen in Palestina, vroegere Judea) is niet alleen de geboorteplaats van Jezus, maar sinds de oudheid ook de plek waar verschillende religies samenkomen. Met Een Palestijns diner duiken de auteurs terug de geschiedenis in. Hoe werd Kerstmis in de oudheid in Palestina gevierd? Hoe evolueerde dit doorheen de jaren? Gezien de recente ontwikkelingen in de regio staan ze ook stil bij wie de Palestijnen zijn en vanwaar ze komen. Maar ze doen dit op een originele manier, ze verweven geschiedenis met de Palestijnse culinaire tradities. Aan de hand van eeuwenoude gerechten laten ze de lezers kennismaken met de Palestijnse cultuur en geschiedenis.
Een Palestijns diner is de persoonlijke zoektocht van Umayya Abu-Hanna naar haar eigen Palestijnse identiteit, die ze kwijt leek te zijn door de Israëlische bezetting. In haar thuisland werd haar verboden te zeggen dat ze Palestijnse was, pas later, nadat ze emigreerde kon dit. Wat natuurlijk een stempel op haar drukte. Omdat eten een belangrijk onderdeel is in de Palestijnse cultuur en voor gevluchte Palestijnen de enige link naar hun thuisland is, werd dit de rode draad van dit werk. Tijdens het lezen van Een Palestijns diner is duidelijk dat de auteur nog steeds de weg naar haar eigen identiteit kwijt is. Buiten de rode draad met de gerechten vond ik het boek nogal chaotisch. Ze lijkt van de hak op de tak te springen, zo gaat het het ene moment over kerstmis en de belangrijke Christelijke locaties in Palestina en het andere moment over Palestijnse emigranten, en iets later over de Armeense genocide. Om het nog extra verwarrender te maken haalt ze familieverhalen aan, maar die worden verteld alsof we weten over wie ze het heeft. Het is mij niet altijd duidelijk over wie de auteur schreef: een oom, een tante, nicht, etc… .
Wanneer je de hoofdstukken afzonderlijk van elkaar leest en niet als één geheel ziet, bevat het interessante delen. Zoals de geschiedenis van Palestina waarbij verwezen wordt naar de Filistijnen. Ook weet de auteur de achtergronden van de verschillende gerechten op een heldere manier weer te geven.
De gerechten in dit boek werden verzorgd door Anouk Jansen en de gedichten door Mary Ann Jaraisy, de tekst zelf door Umayya Abu-Hanna. Misschien werd dit boek door teveel mensen geschreven, en is dit een andere reden waardoor het wat chaotische overkomt?
Een Palestijns diner is vooral een kleurrijk boek. Het bevat veel illustraties, zoals oude familiefoto’s en foto’s van de ingrediënten. Daardoor is dit een visueel sterk werk geworden. Inhoudelijk vind ik het boek minder aantrekkelijk en had ik er meer van verwacht. 3
1
Reageer op deze recensie
