teleurstellend

Murphy Shephard woont boven een kapel en is een man van veel gezichten. Zo is hij zowel kluizenaar, schipper als priester en probeert hij ook vrouwen te redden uit de handen van vreselijke mensenhandelaren.
Wanneer hij op weg gaat naar Key West om zijn vriend Patrick O’Donovan naar zijn laatste rustplaats te brengen ontmoet hij Summer. Zij is op zoek is naar haar verdwenen dochter en Murphy besluit haar te helpen. Al snel blijkt dat Summer’s dochter terechtgekomen is in de sekshandel waardoor het een race tegen de tijd wordt. Op hun zoektocht krijgen ze gelukkig hulp van zeer onverwachte kant.

Charles Martin zijn boeken worden de laatste jaren steeds populairder. In zijn verhalen staat het christelijke geloof vaak centraal en veel terugkerende thema’s zijn hoop en herstel. Sinds de verfilming van The Mountain between us met Idris Elba in de hoofdrol was ik benieuwd naar zijn boeken.
Nu weet ik niet zo goed waar te beginnen met mijn recensie. Charles Martin’s boeken krijgen zeer veel lovende recensies, maar ik kan me hier moeilijk in vinden. Voor mij is een boek goed wanneer het de combinatie heeft van een juiste schrijfstijl met een boeiend en sterk verhaal. Op het verhaal van Waar de wereld in de oceaan valt op zich is helemaal niets op aan te merken. Het is een krachtig verhaal dat bestaat uit zeer veel lagen. Wanneer je de korte inhoud leest op de achterflap denk je dat het om een ‘’reddingsverhaal’’ zal gaan, maar het gaat veel verder dan het redden van Summer’s dochter. Vergiffenis, vriendschap, liefde, opoffering, etc… zijn thema’s waar de auteur aandacht aan besteedt en die hij op een sublieme manier uitwerkt. Hiernaast zijn ook de personages goed uitgewerkt, maar door de schrijfstijl van de auteur kwamen ze bij mij op een verkeerde manier binnen. Zo is Murphy zeker een interessant personage maar voor mij kwam hij over alsof hij uit klei geboetseerd was, onrealistische dus, te gladjes en te proper. De gewelddadige opening van het verhaal past precies niet bij het personage van Murphy, die braafjes boven een kapel woont.

Ik heb lang zitten kauwen op wat ik nu eigenlijk van Waar de wereld in de oceaan valt vind. Hoewel het verhaal mij wel beviel raakte ik er maar niet door, na iedere twintig pagina’s bleef ik hangen het lukte mij niet om verder te lezen en wanneer ik dat dan wel deed bleef ik na een tiental pagina’s opnieuw steken, ik heb mij er toch een beetje moeten doorheen slepen. Ik begreep aanvankelijk niet zo goed waarom, want het uiteindelijke verhaal beviel me wel. Dus dit kon niet echt de reden zijn waarom ik er mij er moest doorheen worstelen, het bleek dan toch de schrijfstijl die mij niet zo goed beviel. Het verhaal ging naar mijn gevoel traag vooruit en ik heb het niet zo voor boeken geschreven vanuit het ik-perspectief: ik deed dit, ik ging naar daar, ik dit en dat, ik ik ik. Bij momenten dacht ik ook dat de auteur qua stijl beetje richting Paulo Coelho uit wil gaan, maar dat het hem niet echt lukt. Hiernaast kreeg ik af en toe ook een Joel Olsteen gevoel tijdens het lezen wanneer de auteur de religieuze richting uit ging.

Het verhaal heeft mij zeker niet teleurgesteld, het is krachtig en heeft meerdere lagen, maar de stijl waarin het geschreven is kon ik mij niet echt behagen. Daarom een gemiddelde van 2,5 sterren.