Meeslepend en verslavend verhaal over Georgische familie in de twintigste eeuw

Voordat ik aan Het Achtste Leven begon las ik enkel lovende woorden over het boek. Nu ik het een paar dagen uit heb kan ik zeggen dat daar niks aan gelogen is. Wat een fantastisch geschreven verhaal met interessante, gelaagde personages. Daarnaast komen alle belangrijke gebeurtenissen uit de geschiedenis van Georgië (en daarmee de Sovjetunie) aan bod: De Russische Revolutie de Tweede Wereldoorlog, het leven daarna tot aan de ineenstorting van de Sovjetunie. Dit boek is daarmee ook een heerlijke combinatie van literatuur en geschiedenis.

Het Achtste Leven beschrijft hoe de leden van de familie Jasji de twintigste eeuw in Georgië beleven, in acht delen. Ieder deel wordt beschreven vanuit het oogpunt van een van de leden van de familie. Haratischwili neemt hier de tijd voor, met bijna 1300 pagina's maar ik heb me er geen moment mee verveeld. Nog voor ik op de helft zat keek ik op tegen het moment dat ik het boek uit zou hebben.

Dat komt door de heerlijke schrijfstijl. Het leest enorm vlot en als je eenmaal begonnen bent, kan je het boek niet meer wegleggen. Tolstojaans, wordt er in de kritieken aan het begin van het verhaal gezegd. De stijl is wat losser, maar Harataschwili weet net als Tolstoj alles boeiend te maken, waar ze ook over schrijft.
De lezer wordt meegesleept in de gebeurtenissen en intriges en gedachten van de familie Jasji. Het zet de lezer bij tijd en wijlen ook aan het denken. Tevens zijn de gebeurtenissen in het boek ook zo goed met elkaar verweven.

Ik kan het niet vaak genoeg zeggen: een fantastisch boek!