Spanning maakt veel goed

Ik begon, enthousiast geworden door alle goede recensies, vol goede moed aan Horen, Zien en Zwijgen van JD Barker. Ik geef het boek vier sterren. Het is zeker niet slecht maar het viel op sommige vlakken toch behoorlijk tegen.

Een seriemoordenaar, bijgenaamd de Aap, laat al vijf jaar een spoor van vernieling en slachtoffers achter in Chicago. De Aap straft mensen door hun kinderen te ontvoeren. De dag na de ontvoering ontvangen de ouders een doosje met een lint eromheen, met daarin een oor. De dag erna de ogen en tot de tong. Detective Sam Porter, die al jaren achter de seriemoordenaar aan zit, krijgt op een ochtend een telefoontje dat er een man voor de bus is gesprongen. De man had een doosje met een oor erin bij zich. Porter beseft dat hij drie dagen de tijd heeft om het volgende slachtoffer te vinden voor het te laat is. Maar hoe langer de zoektocht duurt, hoe meer Porter begint te twijfelen of het verkeersslachtoffer wel de seriemoordenaar is.

De hoofdstukken zijn geschreven vanuit het oogpunt van Porter, zijn collega Clair en Emory, het nieuwste slachtoffer van de Aap. Deze zijn allemaal vlot geschreven, wat de vaart er goed in houdt. Een interessant element is de toevoeging van het dagboek van de moordenaar. In het dagboek beschrijft de moordenaar zijn jeugd en het verknipte gezin waar hij uit komt. Ondanks dat de gebeurtenissen uit het dagboek wat vergezocht zijn vond ik het zeker een pluspunt. Het verhaal van de moordenaar deed me denken aan Ted Bundy en ik heb het nog niet op deze manier in andere thrillers gezien.

Je moet wel een sterke maag hebben, want het boek kent behoorlijk wat lugubere details, a lá Karin Slaughter. Het boek komt ietwat langzaam op gang, maar na een tijdje wordt de spanning zo groot dat ik toch door wilde lezen om te kijken hoe het af zou lopen. De twist rond de identiteit van de moordenaar had ik niet aan zien komen. Dat alles maakt behoorlijk veel goed, want de dialogen in het boek stoorden me behoorlijk. Die waren behoorlijk cliche, net alsof ik het script van een Hollywood B-film of serie zat te lezen, talloze gesprekken worden afgesloten met flauwe one-liners die niet werken.
De personages Porter, de moordenaar en Emory worden het meest uitgediept, maar de rest blijft behoorlijk op de vlakte en lijken soms meer op karikaturen van politieagenten. Dat is erg jammer, ik hoop dat hier in de volgende boeken uit de serie verandering in komt.