Een slowburn om bij weg te dromen

Wauw.. Emma Anna heeft weer een boek geschreven wat je hart laat gloeien en tranen in je ogen brengt. Van begin tot het eind is Achter hoge bergen een verhaal wat haast niet weg te leggen is en je meeneemt op een rollercoaster van emoties. Al na de eerste zin word je als lezer ontzettend nieuwsgierig gemaakt naar de rest van het verhaal en is het onmogelijk om jezelf niet te verliezen in de levens van Beth, Jeremy en de kleine Cody.

Zoals een goede feelgood betaamt zit het verhaal niet boordevol spanning maar Achter hoge bergen heeft wel meer diepgang dan een gemiddelde feelgood ik zou het daarom, net als Emma Anna zelf, bestempelen als een boek wat tussen een roman en een feelgood in zit.
Het verhaal is echt een slow burn en niet iedereen houdt daarvan, persoonlijk ben ik er echt een voorstander van en hou ik van de gedachte: Zou dit eindelijk het moment zijn.. Maar daar moet je wel rekening mee houden als je begint aan dit boek. Geloof mij het is het allemaal waard voor hoe het verhaal eindigt.

De opmaak van het boek is prachtig, echt een lust voor het oog. De omslag past precies bij het gevoel wat het verhaal je geeft en de prachtige illustratie aan het begin van elk hoofdstuk gaf me steeds weer een comfy winter gevoel waardoor je nog eens extra in je leesplekje kruipt en je je weer verliest in het boek.
Daarnaast heeft Achter hoge bergen korte hoofdstukken waarbij aan het begin van elk hoofdstuk duidelijk wordt gemaakt of je met Beth of Jeremy meeleest. Daarbij heb je ook nog een aantal terugblik momenten die cursief zijn gedrukt.

Ik hou echt van de boeken van Emma Anna en met Achter hoge bergen heeft ze voor mij opnieuw bewezen waar die liefde vandaan komt. Absoluut een aanrader voor elke roman/feelgood lover