Aandoenlijk

Een ontroerend, aandoenlijk en soms spannend verhaal over een jongetje en zijn gehandicapte broer. Jaap Robben is vooral een uitmuntend waarnemer. Hij weet personages en hun gedrag zo neer te zetten dat je ze meteen voor je ziet. Voor een portret van de vader heeft hij maar een paar regels nodig, dan ken je hem als lezer al door en door. Als schrijver van kinderboeken is hij ook niet bang voor speelse, originele observaties en beeldspraak. Een paar fragmenten:
“Op een blauwe mat in een zaal ligt een jongen naar het plafond te jammeren. Zijn benen in onbegrijpelijke hoeken gedraaid, alsof ze eigenlijk bij een ander lichaam horen en pas later aan de romp zijn vastgenaaid. Met gespreide armen wacht hij op degene die uit het systeemplafond moet vallen en die hij met een omhelzing wil opvangen.”
“Tegelijkertijd verliezen zijn vingers hun kramp en strekken ze zich van hoekige takjes tot best normale vingers.”
“Een man met telefoonsnoerkrullen...”
“Alle lucht uit de caravan is al een paar keer door hem in- en uitgeademd. Zo ruikt het.”
“Ma zat nog steeds achter in de auto. Haar handen leken elkaar te troosten.”
“Zijn mond was samengeknepen en smal, daar zouden alleen kleine antwoorden doorheen passen.”
“Als de stilte stekels krijgt, zeg ik vlug:...”