Meesterlijk

Een zeer aangename verrassing! Behoorlijk barok verhaal maar ook intrigerend en bij tijd en wijle meeslepend. Vooral erg goed verteld met scherpe karaktertekeningen, beeldende beschrijvingen en feilloze timing. Ook een onnadrukkelijke humor ontbreekt niet. Enige minpunt vormen de zeer vele en vaak zinloze komma’s die Vestdijk gebruikt.

‘Enige ogenblikken raasde de boor (vd tandarts, ss) zachtjes tegen de kies aan, muisachtig knabbelend, een nachtelijk papieren geknaag. Een muisje beet zich door dun behangsel, een wit, scherpzinnig diertje, vol zelfbedwang, bijna een huisdier. Maar plots, met een hap en een snap en een knars, veranderde de muis in een gloeiende pook.’

‘Hij was vlekkig rood; zijn aderen waren gezwollen; en de rimpels in het voorhoofd en naast de ogen gehoorzaamden niet meer aan de bedoelingen van het sarcastisch wetende masker, maar waren een eigen leven gaan leiden, drukten woede en hulpeloosheid zelfstandig uit, zonder samenhang met de rest, alsof zijn gezicht subtiel was gebarsten tot een mozaïek van menselijke hartstochten.’

‘Daarachter leek de straat niet veel meer dan een onophoudelijk van lantaren tot lantaren ingeslikt perspectief,...’

‘Niet dat hij meer praatte dan gewoonlijk: hij praatte minder. Hij praatte anders. Hij dacht na, terwijl hij praatte.’

‘Zij waren nu op de buitensingel gekomen, waar zij nog ruim honderd nummers hadden af te leggen. Daar de bomen hier gedeeltelijk al kaal waren, waren de lantarens de gehele bocht langs te volgen, zwak weerkaatst in het olieachtig deinende water. Er liepen dienstmeisjes gearmd met soldaten, er liep een stil groepje opgeschoten jongens in een vuurgesproei van sigaretten. Het was het uur tussen licht en donker, het uur van de korte ontmoetingen, de karige woorden, en de wachtende open deur,...’