Prachtig boek over vluchten en leven

Fender heeft een bijna failliete videotheek, verafschuwt drugs en komt net uit een doodsaaie relatie als hij Lisa ontmoet. Lisa voldoet wel aan het stereotype, mooi, vluchtend in recreatief (?) coke-gebruik en hels onzeker. Lisa wil rust, maar kan alleen maar feesten, doodsbang om iets te missen en doodsbang om zichzelf tegen te komen. Fender wil ook rust, maar meer nog wil hij Lisa en dat sleurt hun heen en weer in hun relatie.

Deze tegenstelling maakt hun relatie en het boek interessant, zeker als er een kentering in hun relatie ontstaat doordat Lisa in het ziekenhuis belandt. Daarna draaien de rollen om, Lisa is de rust zelve en Fender moet op zoek naar wat hij echt wil in zijn leven naast Lisa. Deze kentering wordt prachtig omschreven en stukje bij beetje kom je er achter wat er met Lisa is gebeurd en welke impact dit op Fender heeft.

Kleyn kan goed schrijven en heeft een aangename vertelstijl die er bij mij in resulteerde dat ik een echte verhaalstem in mijn hoofd hoorde. En die stem herkende ik, al duurde het een tijd voordat ik de flaptekst ‘waarin hij het eerste levensjaar van zijn zoontje beschrijft’ herkende, Kleyn schrijft namelijk columns voor de site Famme die ik altijd lees. Ontzettend leuk om nu een boek van zijn hand te lezen. En net als bij zijn columns kreeg ik ook nu kippevel bij de laatste bladzijden van het boek. Nadat ik het had neergelegd, kon ik alleen nog maar een paar minuten naar de cover kijken. Want uiteindelijk gaat het maar om één ding: zie je me? Ik zie je