De destructieve passie voor écht vlees

Als Rensing de slagersvakschool doet, weet zijn vader het eigenlijk al: uitermate geschikt als slager, maar absoluut ongeschikt als ondernemer. En ook zijn docent ziet dat, maar praat hem toch naar een diploma. Vaders laatste redmiddel is een min of meer gearrangeerd huwelijk met slagersdochter Jacomine, maar als vader plots overlijdt en Rensing het zelf moet gaan regelen, gaat het al snel mis.
In een klein slaperig dorpje zou Rensing het als slager nog best kunnen redden, maar in zijn dorp komt net een nieuwe supermarkt, met stuntprijzen. En laat nu juist Rensing zó met zijn vak bezig zijn dat ie liever een mooie, goede koe koopt die kwaliteitsvlees levert, dan een koe waar hij ook daadwerkelijk aan kan verdienen.
Plannen zijn te hoogdravend, de plaatselijke hypotheekverstrekker is al met zijn pensioen bezig en daarom toegeeflijk, en zie hier het recept voor de ellende.

In een fenomemale stijl beschrijft Manik Sarkar het leven van Rensing, zijn nukkigheden en het steeds verder uit elkaar groeien van de echtelieden, dat evenwijdig loopt aan het verdwijnen van klanten in de winkel. Rensing komt tot leven op zijn meest controversiële momenten, precies als de koppigheid zich omzet in wraakzuchtige boosheid. Daaruit blijkt al snel dat mensen niet zijn specialiteit zijn en dieren juist meer. Op één persoon na: zijn oud-klasgenoot Jans, die af en toe een dood dier komt brengen dat ‘rijp’ is voor de slacht.

Het verhaal van een kwaliteitsslager in verval, verdrukt door supermarkten, onbegrepen door klanten en verlaten door zijn vrouw. Meer is het niet. Maar dan wel fantastisch verteld door een begenadigd schrijver.