Lezersrecensie
Motieven sparen voor beginners
In Céline volgen we het leven van Anatoli Chritov, uit Terneuzen, product van een Zeeuwse moeder en een Russische vader. Product ook van een leven vol onbegrip en onvermogen: vader is gestrand als kerngeleerde, nadat hij volgens de BIVD net iets te makkelijk uit Rusland wist te komen om in Israël aan het werk te gaan. In Nederland eindigt hij min of meer als putjesschepper.
Zoon Anatoli vergaat het al net zo. Het lukt allemaal niet, en onbegrip is zijn lot. Of persoonsverwisseling, want als zoon van een van de helften van een tweeling, en zelf ook weer het overlevende deel van een tweeling, loopt zijn leven langs het pad van persoonsverwisselingen.
Waterdrinker ontvouwt vervolgens een plot dat zijn weerga niet kent, en dat iets weg heeft van Hermans’ Damocles, maar dan zonder het einde waar je als lezer moet bedenken welk verhaal waar is. Of toch? De laatste scène beschrijft een ontmoeting met een clochard die - gezien de namen van zijn honden - toch minstens hetzelfde meegemaakt zou moeten hebben als Chritov.
De vraag die je je als lezer sowieso toch moet stellen, is: is dit een goed boek. En eigenlijk kom ik er niet zo goed uit. Waterdrinker lijkt zich te vergalopperen en te veel te willen vertellen, het een nog fantastischer dan het andere. Tenzij hij motieven spaart als tweelingen, aanslagen (van Bataclan tot Hamas), driehoeksrelaties en operascènes. Het verhaal blijft hangen, maar het laat deze lezer toch echt een beetje in vertwijfeling achter…
Zoon Anatoli vergaat het al net zo. Het lukt allemaal niet, en onbegrip is zijn lot. Of persoonsverwisseling, want als zoon van een van de helften van een tweeling, en zelf ook weer het overlevende deel van een tweeling, loopt zijn leven langs het pad van persoonsverwisselingen.
Waterdrinker ontvouwt vervolgens een plot dat zijn weerga niet kent, en dat iets weg heeft van Hermans’ Damocles, maar dan zonder het einde waar je als lezer moet bedenken welk verhaal waar is. Of toch? De laatste scène beschrijft een ontmoeting met een clochard die - gezien de namen van zijn honden - toch minstens hetzelfde meegemaakt zou moeten hebben als Chritov.
De vraag die je je als lezer sowieso toch moet stellen, is: is dit een goed boek. En eigenlijk kom ik er niet zo goed uit. Waterdrinker lijkt zich te vergalopperen en te veel te willen vertellen, het een nog fantastischer dan het andere. Tenzij hij motieven spaart als tweelingen, aanslagen (van Bataclan tot Hamas), driehoeksrelaties en operascènes. Het verhaal blijft hangen, maar het laat deze lezer toch echt een beetje in vertwijfeling achter…
1
Reageer op deze recensie