Zoete herinneringen

Mijn ontzag voor Yorick Goldewijks werkt begon al mythische proporties aan te nemen en toen moest ik nog aan 'Films die nergens draaien' beginnen... De zoveelste loot aan een stam indrukwekkende boeken.
Cato's moeder overleed tijdens de geboorte van Cato en al wat ze nog over heeft, is een rode jurk, een foto, een vader die niet meer op deze aarde lijkt te zijn en een bemoeizuchtige buurvrouw die haar stempel drukt op het huishouden van Cato en haar vader. Intussen ontwikkelt ze een voorliefde voor kungfu, voor plaatsen die net naast de plaatsen zijn die je altijd opvallen, en ze is retenieuwsgierig. Haar thuissituatie wordt er echter niet beter op.
Totdat ze een visitekaartje ontdekt van een zekere mevouw Kano, die in het bouwvallige theater films vertoont die nergens draaien. Cato gaat erop af en ze wordt het hulpje van mevrouw Kano, die feitelijk een tijdmachine heeft gebouwd, waar iedereen die wil, letterlijk herinneringen kan 'ophalen'. Dit is het gegeven; als ik meer zou vertellen, wordt het minder leuk lezen.
Goldewijk doet bijzondere dingen in zijn boeken. Dat begint al bij het gegeven van het plot. Originaliteit kent geen tijd, ook weer in dit verhaal. Want wie is nu wie, en waarom heb je zelfs als je - zoals ik - passages die van belang lijken highlight, pas ná het lezen alle verwijzingen door?
En dan de taal en de wijsheid in die taal. Goldewijk neemt zijn lezer serieus door zijn woordgebruik deels aan te passen op dat van zijn lezer, maar er zich in zijn zinnen ook weer niet gemakkelijk vanaf te maken: emoties moet je temperen, bijvoorbeeld. Daarnaast speelt hij met ironie. 'Met Cornelia's verbeeldingskracht was het zo slecht gesteld dat het enige beeld dat in haar hoofd opkwam bij mevrouw Kano: een mevrouw in een kano' - zegt hij over de buurvrouw. En dan de wijze lessen in dit boek over rouw en vergankelijkheid, en de manier waarop je afscheid neemt van dingen die voorbij gaan.
Goldewijk geeft dat soort zaken op een serieuze wijze, met luchtige ondertoon een plaats. Dingen veranderen en daar kun je niets aan doen. Je hebt het een plaats te geven, en de een is daar nu eenmaal beter in dan een ander. Wat je nodig hebt, is begrip, en een beetje aandacht. Door nét genoeg nieuwsgierig te zijn.
Een fantastisch boek, waar wat mij betreft iederéén nieuwsgierig naar moet zijn...