Mooie schrijfstijl maar tegenvallende ontknoping

Samir is met zijn ouders vanwege de burgeroorlog in Libanon naar Duitsland gevlucht. Samir heeft een hechte relatie met zijn vader, Brahim. Hij vertelde Samir als kind fantastische verhalen.

‘Ik denk dat alle zonen van hun vader houden. Maar ik adoreerde de mijne. Omdat hij me zo vaak deel liet uitmaken van zijn inspirerende gedachten. Omdat hij me meenam naar wonderbaarlijke werelden die hij in zijn hoofd creëerde. Omdat hij me betoverde met zijn woorden.’

Als Samir acht jaar is, verdwijnt zijn vader zonder opgave van redenen uit zijn leven. Na twintig jaar gaat Samir naar Beiroet, op zoek naar zijn vader. Waarom heeft hij zijn moeder, zijn zusje en hem in de steek gelaten? De enige aanknopingspunten die Samir heeft zijn een oude foto van zijn vader en de verhalen die zijn vader hem vroeger vertelde. Achter de verhalen gaan meer geheimen schuil dan op het eerste gezicht lijkt.

'De zoon van de verhalenverteller' bestaat uit drie delen. Het eerste deel gaat over de jeugd van Samir in München. Het tweede deel speelt zich twintig jaar later af. Samir gaat naar Libanon om zijn vader te zoeken en om de reden te vinden waarom hij zijn gezin verlaten heeft. Door middel van flashbacks vertelt Jarawan wat er gedurende de twintig jaar gebeurd is. Hier bouwt de auteur op een goede manier spanning op: de lezer blijft nieuwsgierig naar wat er precies gebeurd is. Af en toe gaat het verhaal nog verder dan twintig jaar terug door de dagboekfragmenten van Samirs vader. Het opgroeien zonder zijn vader gaat Samirs leven bepalen. Het zoeken naar de reden van zijn vaders vertrek wordt een obsessie voor Samir. Zijn frustratie is voelbaar voor de lezer. Zijn grote liefde kan niet met hem trouwen omdat hij er nog niet klaar voor is.

‘Hoe moet het wanneer we eenmaal kinderen hebben, Samir? Kun je die verantwoordelijkheid aan? Ben je in staat een goede vader te zijn? Of zul je altijd bang zijn fouten te maken omdat je zo graag de vader wil zijn die jij zelf mist? Je bent ook nu nog bij hem, het merendeel van de tijd, dat voel ik. Ik zie het in je ogen wanneer je naar het nieuws kijkt en wanneer je mannen op straat tegenkomt die op hem lijken. Je zoekt hem overal.’ Samir moet naar Libanon om zijn leven weer op de rit te krijgen. ‘Wannéér je terugkomt is niet belangrijk,’ zei ze. ‘De vraag is eerder hóe.’

Deel drie speelt zich nog steeds grotendeels af in Libanon. Samir ontmoet een aantal studenten die de gezamenlijke geschiedenis van Libanon willen vastleggen. Jarawan laat de lezer kennismaken met de geschiedenis en de huidige situatie in Libanon. Hij laat zien dat Libanon met al zijn bevolkingsgroepen geen gemeenschappelijke geschiedenis heeft. Elke bevolkingsgroep, de sjiieten, de soennieten en de christenen, heeft zijn eigen geschiedenis, vanuit zijn eigen perspectief.

Uiteindelijk wordt duidelijk waarom Samirs vader zijn gezin in de steek heeft gelaten en wat er met hem is gebeurd. Was het in het belang van Libanon? Diende het een hoger doel? Had het met de geschiedenis van Libanon te maken? De reden waarom Brahim zijn gezin verliet is teleurstellend.

De auteur vertelt met beeldend taalgebruik en met een mooie verteltechniek een boeiend verhaal over de verscheurdheid van migranten tussen hun oude en nieuwe vaderland, over de persoonlijke ontwikkeling van Samir en schrijft met liefde over de geschiedenis en cultuur van Libanon. Het boek is goed opgebouwd hoewel de ontknoping tegenvalt. Voor dit boek ontving Pierre Jarawan de Beierse kunstprijs.