Mooi achter die hoge bergen

Het verhaal op zich vind ik mooi en zeer menselijk, niet te zeemzoet, weer een mooi uniek verhaal van Emma Anna waar je zeer met de personages mee leeft.
Speelt zich af in een prachtige (fictieve) omgeving waar je graag zelf zou willen vertoeven.
Eén ding stoorde me wel en dat is dat Jeremy, met zijn epilepsie, regelmatig kleine Cody met zijn wagen weg brengt en ophaalt, en waar zeer zorgzame Mama Beth geen punt van maakt, terwijl hij ook geen medicijnen tegen epilepsie neemt, de aanvallen zijn dus niet onder controle, hij voelt ze wel aankomen, maar zoiets kan een keer gevaarlijk verkeerd aflopen.
Heb zelf sinds mijn 7 jaar epilepsie (grand mal) de laatste jaren zeer goed onder controle dankzij medicatie, ikzelf voel een aanval maar een paar seconden op voorhand aankomen, er zijn natuurlijk meerdere soorten epilepsie, maar toch, vandaar mijn ongerustheid ivm Jeremy in dit verhaal.
Maar soit, ik vind het een knap verhaal, maar blijf er bij dat Emma Anna haar historische romans mij het meest kunnen boeien.